Αρπακτικά επαγγέλματα. Να κάνουν κάποια δουλειά ναι, όχι να αρπάζουν τους ξένους. Να έχουν την αρρώστια που λέγεται τουρισμός. Έχετε βρεθεί ποτέ σε τουριστικά μέρη να δείτε τί γίνεται; Στη Ρόδο, τη Σαντορίνη, την Κρήτη, την Κέρκυρα, την Μύκονο, αλλά και σε πολύ μικρότερα νησάκια. Αν βγει κανείς στις πιάτσες σ’ αυτά τα μέρη βλέπει καθαρά ότι γίνεται πόλεμος. Δείτε στις παραλίες με τις ξαπλώστρες. Ως και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ενεπλάκη, αλλά μάταια. Μόνο κορμιά που δεν πέφτουν ακόμη. Μια εικόνα εν σμικρογραφία έχει κανείς αν δει σκηνές από την παλιά ταινία «καλώς ήρθε το δολλάριο». Αυτά όμως δεν τα είπε ποτέ η τηλεόραση και απ’ αυτήν ακούμε για το πόσα εκατομμύρια τουρίστες εισέρρευσαν, για τη «βαρειά μας βιομηχανία», -«ναυαρχίδα της ανάπτυξης» τον λέει ο πρωθυπουργός- κι ένα σωρό άλλες ηχηρές βλακείες.
Στα βάσανα βραδυάζομαι και στους καημούς κοιμούμαι
μοίρα γιατί μου μοίρασες στα πάθη να πλανιούμαι.

Παλιά οι άνθρωποι στα νησάκια που είπαμε και σ’ όλα τα υπόλοιπα, είχαν καημούς, συναισθήματα. Ήσαν δεμένοι με τη γη τους, τα ζώα τους, τη δουλειά τους. Είχαν τους ταρσανάδες, ήσαν καραβομαραγκοί, είχαν τα ναυτικά τους επαγγέλματα. Ο Ναυτικός Κώδικας της Ρόδου ίσχυσε στον κόσμο για χίλια χρόνια. Τώρα; Σ’ όλη την Ελλάδα οι Έλληνες είναι ταπεινωμένοι. Δουλεύουν στα ξενοδοχεία και υπηρετούν τους ξένους. Καθαρίζουν τουαλέτες, υποκλίνονται τα κορίτσια μας, τα παιδιά μας υφίστανται την βρομιά και την ταπείνωση. Αφήνει ο Έλληνας το παιδί του σε τέτοιον ξεπεσμό. Η ζωή ολόκληρη είναι επικάλυψη της βρομιάς και σε αναγκάζουν να βλέπεις τη βρομιά όλων, και αυτό να τονίζεται καθημερινά και να προβάλεται ως το πρώτο ιδανικό, ως «βαρειά βιομηχανία» - απαίσια λέξη. 

Δεν υπάρχουν σήμερα, δυστυχώς, σοβαροί άνθρωποι στη σκέψη. Στα αρχαία κείμενα τα πράγματα είναι σωστά. Πουθενά και κανένας αρχαίος συγγραφέας δεν σου επιτρέπει να πεις ότι λέει βλακείες. Αυτοί τόλμησαν και έγιναν αρχηγοί. Μια χούφτα Ελλάδα στην αρχαιότητα και οι μισοί ήσαν φιλόσοφοι. Τώρα δισεκατομμύρια και δεν υπάρχει ένας να σε συγκλονίσει. Δημοσιογραφάκια που δεν ξέρουν τί λένε, δεν μπορούν να ξεφύγουν από την αρβάλα και να πάνε παραπέρα. Ποιά τα κατορθώματά μας; Και εκείνοι με τα πτυχία πού είναι; Πού είναι ένας Ισοκράτης, ένας Σοφοκλής, ένας Ευριπίδης, ένας Πλούταρχος; Δείτε στον Ηρόδοτο το λόγο του Θεμιστοκλή. Απλός άνθρωπος ήταν ο Θεμιστοκλής, όχι αριστοκράτης, ούτε επαγγελματίας πολιτικός. Και όμως μίλησε και είπε «μέγα τὸ τῆς θαλάσσης κράτος» και «νῦν ὑπὲρ πάντων ὁ ἀγών». Ποιός Έλληνας πολιτικός το λέει αυτό σήμερα που ο Τούρκος απαιτεί το Αιγαίο και το λέει τουρκοαιγαίο;

Αλλά εμείς χαρές και πανηγύρια που «πνιγήκαμε» στους τουρίστες. Δεν είναι γονείς αυτοί που αφήνουν τα κορίτσια τους να τα ταπεινώνει ο ένας και ο άλλος και δεν ντρεπόμαστε. Αντί να σώσουμε τα παιδιά μας, που βλέπεις – συνήθης εικόνα – κοριτσάκια 12, 13, 14, 15 χρονών να κυκλοφορούν στο κέντρο των πόλεων ανάμεσα στον κόσμο με μαγιό κολοκόφτη.  

Μα, τα έχει αυτά η εποχή ακούς και λένε και να ακολουθήσουμε την εποχή. Κανείς όμως δεν είπε η εποχή να ακολουθήσει εμάς. Και έχεις και τους πολιτικούς, μηδενός εξαιρουμένου, ότι δήθεν ενδιαφέρονται για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έχω κουραστεί να ακούω ψέματα, ψέματα, ψέματα. Την Ελλάδα την ήξερα αλλιώς, τη θυμάμαι αλλιώς. Νερό, κλιματιστικά, ρεύμα. Και τα νησάκια αυτά να μην έχουν νερό και να το φέρνουν από αλλού. Τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Πού θα πάει έτσι η οικονομία; Πώς θα αντέξει με τα δανεικά; Γιατί ο τουρισμός δεν φέρνει μόνο χρήμα, αλλά τρώει και χρήμα που εμείς το δανειζόμαστε. Πόσο νερό και πόσο ρεύμα, εκατομμύρια τόνοι νερό, εισαγωγή προϊόντων και το μόνο που ξέρουν οι άμυαλοι πολιτικοί μας να πανηγυρίζουν για τα εκατομμύρια τουρίστες που ήρθαν. Βγήκε ποτέ κανένας πολιτικός στη Βουλή να ειπεί αλήθειες με σθένος;   

Αρπακτικά. Και πρώτη διδάξασα η Κυβέρνηση, σημερινή και χτεσινή και προχτεσινή. Το ρεύμα στο χρηματιστήριο. Και 4 - 5 εταιρείες αποφασίζουν από κοινού να πάνε το ρεύμα στα ύψη, και η Κυβέρνηση θα φορολογήσει, λέει, τα υπερκέρδη. Αλήθεια τί θα πει υπερκέρδος; Ήξερα νόμιμο κέρδος, πέραν της τιμής κτήσεως, χονδρεμπόρου και λιανοπωλητή, και από ’κει και πέρα ήταν αισχροκέρδεια και ετιμωρείτο. Όχι, λένε σήμερα, οι αρμόδιοι και οι υπεύθυνοι, είναι υπερκέρδος. Και πόσο είναι το υπερκέρδος, ρε αλήτες; Από πού και πάνω; 50, 100, 200, 1000, 2000 % ; Και δεν βρέθηκε ούτε ένας δημοσιογράφος να θέσει το απλό αυτό ερώτημα. 

Απόκοντα άνοιξε και η όρεξη των ναυτικών πρακτόρων και εν μέσω καύσωνος τα ναύλα στα ύψη. Και μετά οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, που κι αυτοί έχουν μεταβληθεί σε αρπακτικά. Δείτε τί γίνεται με τις τιμές των τροφίμων και των άλλων αγαθών πρώτης ανάγκης και πού τις πάνε κάθε μέρα. Μηχανισμός ελέγχου ανύπαρκτος. Έχουμε, λέει η Κυβέρνηση, «παρατηρητήριο τιμών». Τί κοροϊδία, Θεέ μου ! Και βγαίνει η Κυβέρνηση και διαλαλεί ότι μέχρι σήμερα επέβαλε πάνω από 1 εκατόμ. πρόστιμα (που δεν εισπράττονται ποτέ και κανείς δεν γνωρίζει αν λέει αλήθεια). Και η αρπαγή καλά κρατεί και η Κυβέρνηση μοιράζει market pass. Ο χειρότερος εξευτελισμός του Έλληνα. Κι όποιου είδους ανεβαίνει η τιμή δεν κατεβαίνει ποτέ. Φιλελεύθερη οικονομία γαρ. 

Και η αρπαγή έχει γενικευτεί. Πάει μια παρέα σε ταβέρνα του τελευταίου χωριού της Ελλάδος και ο καταστηματάρχης μετράει κεφάλια και κόβει λογαριασμό. Γιατί είμαστε τουριστική χώρα με φιλελεύθερη οικονομία. Και νόμος η ανομία. Γιατί ο τουρισμός είναι «βαρειά βιομηχανία» και «ναυαρχίδα της ανάπτυξης». Και μέσα σ’ όλ’ αυτά άνοιξε και η όρεξη των εταιρειών που εκμεταλλεύονται τους αυτοκινητοδρόμους, και αποφάσισαν κι αυτοί να αυξήσουν τα διόδια (όχι θα έμεναν αργοί). Και το υπουργείο εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του. Για φαντάσου ! Άλλη δραστική και αποτελεσματική λύση δεν βρήκε. Και αυτό είναι κράτος. 

Τί να πει κανείς. Σ’ αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα από την αρχαιότητα ως σήμερα μίλησαν σπουδαίοι άνθρωποι. Δεν τους άκουσε κανείς απ’ τους αρμόδιους της εποχής μας. Ενδεικτικά και μιας και μιλάμε για την αρρώστια του τουρισμού ας ακούσουμε τί έλεγε γι’ αυτόν ο Ι.Ν.Θεοδωρακόπουλος στο κύκνειό του άσμα στην Ελευθέρα Σχολή Φιλοσοφίας «ο Πλήθων», τον Οκτώβριο του 1980. Προσέξτε, παρακαλώ, τις λέξεις μία μία. 

«Υπάρχει κάτι στη ζωή μας από το οποίο απειλείται όλη μας η ύπαρξη. Είναι αυτό που λέγεται τουρισμός. Απειλείται η ύπαρξή μας απ’ αυτήν την επιδημία. Διότι το φαινόμενο αυτό, βέβαια, προσφέρει εύκολο κέρδος, όταν υπάρχει. (Όταν δεν υπάρχει τί γίνεται;) Προσφέρει εύκολο κέρδος κι αφήνει τους ανθρώπους απαίδευτους. Τα νέα παιδιά που υπηρετούν σ’ αυτά όλα τα ξενοδοχεία μένουν υπηρέτες· και δεν είναι σπουδαίο να μείνης υπηρέτης· και δεν πρέπει να είσαι υπηρέτης. Και έχομε ως ένα σημείο μεταβληθή εις υπηρέτες των ξένων. Και είναι τραγικό ότι εφαρμόζουμε ακριβώς κατά γράμμα το πρόγραμμα του Χίτλερ για τους Έλληνες. Ο Χίτλερ είπε ότι οι Έλληνες θά ’χουν τα ξενοδοχεία τους, θά ’χουν μερικά φρούτα και θα πηγαίνουν οι δικοί μας εκεί κάτω να κάνουν τα λουτρά τους, να αναπαύωνται και αυτοί να τους περιποιούνται. Αυτή ήταν η ιδέα του Χίτλερ για τους Έλληνες. Λοιπόν σήμερα εφαρμόζουμε εμείς κατά γράμμα αυτήν όλη την ιστορία για ολίγα δηνάρια… Αν έδιδαν τα χρήματα που έδωσαν για τον τουρισμό στους γεωργούς και στους κτηνοτρόφους η Ελλάς σήμερα θα ήταν μια Χώρα πλούσια. Αυτό πρέπει να σταματήσει πια, διότι έχει καταστραφή κι ένα μεγάλο μέρος των παραδόσεών μας. Δεν έχω καμμία μισαλλοδοξία, αλλά δεν μπορεί ένας λαός να εξαρτήση τη ζωή του από τους τουρίστες… Δεν έχομε ανάγκη απ’ αυτούς τους τουρίστες της σειράς. Και οικονομικώς ο τουρισμός αυτός είναι αντιοικονομικός, γιατί δεν είναι παραγωγικός. Είναι ένα σύστημα παρασιτικόν. Ένας παρασιτισμός, που δεν παράγει τίποτε. Ο Έλλην είναι εδώ απλώς μεταπράτης και υπηρέτης. Και σήμερα υπάρχουν τεράστια ποσά που έχουν δαπανηθή γι’ αυτήν όλην την επιδημία που λέω και δεν είναι δύσκολο να σκεφθή κανείς ότι με το πρώτο φύσημα αυτά όλα θα μεταβληθούν σε νεκροταφεία. Γι’ αυτό δεν μπορούμε εμείς να εξαρτήσουμε τη ζωή μας από τους τουρίστες». (Ελευθέρα Σχολή Φιλοσοφίας «Ο Πλήθων». Τα μαθήματα της 7ης περιόδου 5-12 Οκτωβρίου 1980, Η πολιτική των Ελλήνων. Αθήνα 1981 σελ. 97-98). 

Άκουσε κανείς; Διαβάζεις και 43 χρόνια μετά διαπιστώνεις ότι όχι μόνο δεν έγινε τίποτα, αλλά εμείς έχουμε τον τουρισμό για «βαρειά βιομηχανία» και τον είπαμε «ναυαρχίδα της ανάπτυξης», αφού αφήσαμε την ύπαιθρο Χώρα να ρημάζει, εγκαταλείψαμε τη γεωργία και την κτηνοτροφία – ατράνταχτες εκτάσεις χέρσες και τα δέντρα ξερά, δείτε τι γίνεται στην περιοχή μας – και δεν παράγουμε τίποτα.

Και σήμερα που όλοι μιλούν για το περιβάλλον, πόσο καταστρέφεται από τη «βαρειά μας βιομηχανία»; Ας δούμε τι προβλήματα αντιμετωπίζουν όλα σχεδόν τα νησιά και όχι μόνον η Μύκονος και η Σαντορίνη. (Δύο εκατομμύρια τουρίστες μόνο στη Σαντορίνη. Σκεφθείτε τι γίνονται όλες εκείνες οι βρομιές που βγάζει ο άνθρωπος, χώρια η ψυχική βρομιά). Ακόμα τί σχέση έχουν τα άθλια οικοδομήματα που λέγονται ξενοδοχεία, όλα γινομένα με πολιτικές πλάτες της διαφθοράς, με το φυσικό περιβάλλον. Καταλαμβάνουν τον αιγιαλό, που δεν ανήκει σε κανέναν, απαγορεύουν την πρόσβαση στις παραλίες εγκαθιστώντας μπράβους, γιατί έτσι λειτουργεί η «βαρειά μας βιομηχανία».

Είναι να σε παίρνει το κλάμα με τους οχτρέλληνες πολιτικούς, τοπικής και κεντρικής διοίκησης, που κυβερνούν δεκαετίες. (Οχτρέλληνας = εκείνος που εχθρεύεται την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η λέξη του φίλου Νίκου από το Λουτράκι).