Ο θάνατος του 36χρονου στο πλοίο Blue Horizon περιγράφει την Ελλάδα του σήμερα, που πλέον την συναντάμε καθημερινά μπροστά μας και δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος να την περιορίσει κανείς. Είναι η Ελλάδα της βαριά ανεπάρκειας παντού.

Στο συγκεκριμένο πλοίο κανείς δεν έκανε σωστά την δουλειά του. Θα έπρεπε πρώτα να κλείσει ο καταπέλτης, μετά να λυθούν οι κάβοι και τέλος να μπουν μπροστά οι μηχανές για να φύγει. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα μπορούσε ένα καθυστερημένος επιβάτης να μπει, δεν θα υπήρχε είσοδος.

Τι έκανε ο καπετάνιος; Ακριβώς την ανάποδη διαδικασία. Πρώτα έβαλε μπροστά τις μηχανές, μετά έλυσαν του κάβους και εν κινήσει έκλειναν τον καταπέλτη, λες και το πλοίο έκανε σούζα!

Ο καθυστερημένος επιβάτης είχε την ευκαιρία έτσι και ανέβηκε έγκαιρα στο πλοίο, αλλά οι Ελληναράδες αποφάσισαν πάνω του να εφαρμόσουν τους κανόνες: Μπορεί εμείς να μην εφαρμόσαμε κανέναν κανόνα στην εκκίνηση του πλοίου, αλλά σε σένα θα εφαρμόσουμε. Τώρα δεν μπορείς να ανέβεις κι ας έχεις ανέβει! Κατέβα. ακόμη και με κλωτσιές.

Δύο τα προβλήματα λοιπόν: α) ότι κανείς δεν κάνει καλά την δουλειά του και αυτό αφορά όλη την χώρα όχι ένα πλοίο και β) η αποκτήνωση των απλών ανθρώπων που χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και λογικής σε ξαφνιάζουν με την απίστευτη απανθρωπιά τους.

Θα ζούμε αυτό το ξεγύμνωμα της ελληνικής κοινωνίας διαρκώς. Θα αφορά τους ανώνυμους πολίτες που θα διαδηλώνουν για τις ταυτότητες ή θα πετάνε στη θάλασσα επιβάτες και θα καταλήγουμε φυσικά στους πολιτικούς, που δεν θα μπορούν να διαχειριστούν τέτοια πολλά περιστατικά της καθημερινότητας, που - θα πρέπει να το πω - έχουν αφετηρία κυρίως την δική τους ανεπάρκεια. 

Η ατιμωρησία και ο μη έλεγχος παντού φέρνει οδήγηση χωρίς κράνος, πέρασμα με κόκκινο, πλοίο να ξεκινά με σούζα, εξαγγελίες που ποτέ δεν γίνονται πράξη και άλλα πολλά που δημιουργούν αντίστοιχους πολίτες.