Γράφει ο Παναγιώτης Ε. Νίκας*

Είναι ευνόητο πως σε μια συγκυρία μεγάλων γεωπολιτικών κινδύνων και πολύμορφων προβλημάτων, η κυβερνητική σταθερότητα αποτελεί προϋπόθεση και εγγύηση για την ασφαλή εθνική μας πορεία.

Όμως, η διαγραφή Σαμαρά, έστω και καθυστερημένη, αποτέλεσε αναγκαιότητα, γιατί οι συνεχείς αντιρρήσεις και οι προσπάθειές του για διακριτή παρουσία, η επιθετική, πατριδοκάπηλη και εν πολλοίς ατεκμηρίωτη ρητορική του, αντικειμενικά υπονόμευαν κάθε προοπτική κυβερνητικής σταθερότητας.

Η Κυβέρνηση καθυστέρησε, προσπαθώντας να ελέγξει την κατάσταση, υποκύπτοντας στις πιεστικές απαιτήσεις του κ Σαμαρά για την προώθηση δεκάδων ανθρώπων του σε βασικές κρατικές (και καλοπληρωμένες) θέσεις του δημόσιου τομέα, όπως είναι οι διοικήσεις Νοσοκομείων και κρατικών οργανισμών. Είναι γνωστό στο πανελλήνιο, άλλωστε, πως το ρουσφέτι αποτελούσε και αποτελεί τον βασικό βραχίονα της πολιτικής του.

Επιπρόσθετα, οι παρεμβάσεις του στη σύνθεση των βουλευτικών ψηφοδελτίων, αλλά και των εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης, ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο, στόχευαν στον πολυεπίπεδο έλεγχο αυτής κυρίως της περιοχής, για τη συντήρηση και την αύξηση της πολιτικής και παρεμβατικής του δύναμης.

Η κρισιμότητα των καιρών επιβάλλει τη σταθερότητα και τη συνεννόηση, και προφανώς την κατάλληλη αντιμετώπιση όσων μετέρχονται υπονομευτικές και ιδιοτελείς πολιτικά πρακτικές.

*Ο Παναγιώτης Ε. Νίκας είναι πρώην περιφερειάρχης (pan.e.nikaς@gmail.com)