Η θλιβερή διαδικασία που εκτυλίχθηκε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και μπροστά στα μάτια των πολιτών που είχαν προσέλθει για να παρακολουθήσουν τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Σπάρτης, την Τετάρτη 18 Νοεμβρίου, με οδηγούν, χωρίς φόβο και χωρίς καθόλου πάθος, να διατυπώσω δημόσια τον προβληματισμό μου και να εκφράσω τη δυσάρεστη πεποίθηση ότι πλέον η παραμονή του κ. Αντωνάκου στο δημαρχιακό θώκο είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της πόλης. Το διακύβευμα συμπυκνώνεται στους παρακάτω δέκα πολύ σοβαρούς λόγους:
 1. Όπως αποδείχθηκε και κατ’ αυτήν τη δημόσια συνεδρίαση, κατά την οποία σύμφωνα με την πρόσκληση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου επρόκειτο να γίνει ο απολογισμός των πεπραγμένων του δημάρχου, ο κ. Αντωνάκος αδυνατεί να παρευρεθεί στις συνεδριάσεις του ΔΣ. Αποτέλεσμα της φυσικής και άκρως ανθρώπινης αδυναμίας ενός τόσο βαριά ασθενούς ανθρώπου να παρευρεθεί στην συνεδρίαση, ήταν η αναβολή του μοναδικού θέματος της συνεδρίασης, δηλαδή του απολογισμού των πεπραγμένων του δημάρχου, εφ’ όσον χωρίς τον δήμαρχο δεν μπορεί να γίνει αυτός ο απολογισμός τυπικά και ουσιαστικά. Το γεγονός αυτό δεν θα ήταν άξιο λόγου αν ήταν περιστασιακό ή μεμονωμένο. Δυστυχώς και για τον κ. Αντωνάκο και για τον Δήμο Σπαρτιατών, η απουσία του δημάρχου είναι ο κανόνας τα τελευταία δύο χρόνια, πράγμα που δημιουργεί τεράστιες δυσλειτουργίες και παρατυπίες στην λειτουργία του δήμου.
 2. Η εμφανής σε όλους τους παρευρισκομένους αδυναμία συνεννόησης των μελών της συμπολίτευσης και ειδικότερα οι συγκρουσιακές σχέσεις του αντιδημάρχου κ. Καραχάλιου με τον πρόεδρο του ΔΣ κ. Πλειώτα, η αδυναμία του αναπληρωτή του δημάρχου κ. Καλομοίρη να επιβληθεί και η απουσία του συναινετικού κ. Πατσιλίβα, μετέβαλαν τη συνεδρίαση σε μία προσωπική παράσταση των ενδιαφερομένων για άμεση προβολή, λόγω και της παρουσίας των τοπικών media. Αυτό οδήγησε στην καταστρατήγηση κάθε κανόνα λειτουργίας του ΔΣ και τελικά στην αποκάλυψη μιας γελοίας προσπάθειας μερίδας των συμπολιτευομένων συμβούλων να παρουσιάσουν τον κ. δήμαρχο ως επιδιώκοντα ηρωική έξοδο από το αξίωμά του, χρησιμοποιώντας εμετικά υποκριτικό συναισθηματισμό και ούτε λίγο ούτε πολύ, ομολογώντας εκ των πραγμάτων ότι δεν υπάρχει κανείς ικανός να τον αντικαταστήσει. Μάλιστα κάποιοι σάρκασαν αυτήν την έκρηξη συναισθηματισμού στο πρόσωπο του κ. δημάρχου, χαρακτηρίζοντάς την επιτυχώς ως επιμνημόσυνη ομιλία και ως προσπάθεια αγιοποίησής του. Με άλλα λόγια το ΔΣ Σπάρτης απέχει πολύ λίγο από την πλήρη γελοιοποίηση και απαξίωσή του.
 3. Αν κάποιος θελήσει να διαβάσει με πιο διεισδυτική ματιά τον ψηφισθέντα και νομιμοποιηθέντα από το Δημοτικό Συμβούλιο ισολογισμό του δήμου, καθώς και τις ψηφισθείσες και νομιμοποιηθείσες επί μέρους λειτουργικές δαπάνες του, θα μπορούσε να ασκήσει αρκετά σοβαρή κριτική. Μερικές μάλιστα υψηλές λειτουργικές δαπάνες νομιμοποιήθηκαν από το δημοτικό συμβούλιο, επειδή οι δημοτικοί σύμβουλοι επέδειξαν μεγαλύτερη ανεκτικότητα από εκείνη που επιτάσσει ο ρόλος τους. Γνωρίζουμε ότι το δημοτικό συμβούλιο λειτουργεί ορισμένες φορές με ανθρώπινα συναισθήματα και καλά κάνει, αλλά δεν πρέπει να ξεχνά ότι διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα και υπόκειται σε συγκεκριμένους κανόνες του δημόσιου λογιστικού. Περαιτέρω συναισθηματισμός και υπερβάλλουσα ανεκτικότητα πλέον μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες, από πλευράς νομιμότητας, συμπεριφορές και σε έκθεση προσώπων που, κατά την άποψή μου, το τελευταίο που θα επιθυμούσαν θα ήταν το να παρανομήσουν.
 4. Αποτελεί πλέον μιζέρια για μια πόλη σαν τη Σπάρτη, να εξαρτάται από τη βούληση ενός ανθρώπου που κατά κοινή ομολογία αδυνατεί να πάρει πλέον αποφάσεις, πράγμα που μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι την απόφαση για την παραμονή του στην δημαρχία και την απόφαση για την μη παραίτησή του μέχρι σήμερα δεν την παίρνει πλέον ο ίδιος ο δήμαρχος. Η μόνη λογική εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε, είναι ότι την παίρνουν συνεργάτες του που είτε ευρίσκονται σε αμειβόμενα αξιώματα του δήμου, είτε δεν έχουν διασφαλίσει ακόμα τις επιδιωκόμενες συμμαχίες για τη μακροημέρευσή τους. Όπως και να έχει όμως το ζήτημα, η εξέλιξη είναι επιζήμια για τον δήμο, για τους φορολογούμενους δημότες, για τα πρότυπα που προβάλλονται στους νεότερους πολίτες και τέλος για τους ίδιους τους δημοτικούς συμβούλους που διασύρονται και, ακόμα, πιο ειδικά για τους επιστήμονες και τους επαγγελματίες που μετέχουν στο ΔΣ και φαίνονται πλέον εξαρτημένοι από τις αποφάσεις ενός ανθρώπου ασθενούς και ανίκανου να αρθρώσει λόγο. Αυτό το φαινόμενο μόνον σε απογοήτευση και απαισιοδοξία για το μέλλον μπορεί να οδηγήσει.
 5. Από τον αυτοδιοικητικό χάρτη της πόλης μας εξάλλου, έχει εξαφανιστεί εντελώς η αντιπολίτευση, φαινόμενο επικίνδυνο για την υγιή λειτουργία των αιρετών θεσμών. Βεβαίως είναι απολύτως φυσιολογικό η αντιπολίτευση σε έναν τέτοιο διαλυμένο δήμο να κρύβεται και να περιμένει υπομονετικά τις εκλογές προκειμένου να εισπράξει τότε το αποτέλεσμα της ανικανότητας των αντιπάλων της. Όμως μια τέτοια στάση της αντιπολίτευσης είναι άκρως επικίνδυνη για την ανάπτυξη του τόπου και την πρόοδο των αυτοδιοικητικών θεσμών. Η απουσία της αντιπολίτευσης είναι ουσιαστικά ο λόγος που επιτρέπει την αυθαιρεσία της συμπολίτευσης. Αν λοιπόν σήμερα η αντιπολίτευση ενδιαφέρεται για κοντόφθαλμα και βραχυπρόθεσμα οφέλη μόνον και αδιαφορεί παντελώς για την υγιή πορεία της πόλης μας, με ποιές εγγυήσεις αύριο, ως υποψήφια δημοτική αρχή, θα πείσει τους σπαρτιάτες ότι εκφράζει την προοπτική και το μέλλον της πόλης μας;
 6. Η Σπάρτη και σήμερα, αλλά και κατά τα προηγούμενα δύο χρόνια που κυβερνούσε η ΝΔ, κόμμα φιλικό προς την δημοτική αρχή, δεν εμφανίστηκε σε διεκδικήσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα. Ακόμα και τα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τα οποία υπήρξαν κυβερνητικές πρωτοβουλίες, με ευθύνη της διαχρονικής απουσίας της δημαρχιακής αρχής δεν έχουν λειτουργήσει στις δικές τους κτιριακές εγκαταστάσεις μέχρι τώρα. Ο Ευρώτα είναι εγκαταλελειμμένος, η γέφυρα σαπίζει, πρωτοφανής κυκλοφοριακή αναρχία κυριαρχεί στην είσοδο της πόλης από βορρά, το Μουσείο ανύπαρκτο, νέες υποδομές αναψυχής και πρασίνου άφαντες, οι δρόμοι της πόλης σε κακό χάλι, τα σχολεία με ελλιπή συντήρηση, οι γειτονιές με προβλήματα, η βαριά κληρονομιά αναξιοποίητη, ο πολεοδομικός ιστός αναστενάζει, τα πεζοδρόμια της πόλης αυθαίρετα κατειλημμένα, καμία πολεοδομική ρύθμιση που να προστατεύει την πόλη από την αυθαιρεσία των εργολάβων-κατασκευαστών πολυόροφων κτιρίων, τα πάρκα ακατάλληλα για το παιχνίδι των παιδιών κλπ, κλπ.
 7. Αμήχανοι και χωρίς να τολμούν να μιλήσουν καθόλου για το θέμα, σαν να μην είναι σοβαρότατο κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα, παρακολουθούν το «φαινόμενο» οι βουλευτές του νομού, οι οποίοι ουδόλως ανέδειξαν το θέμα ούτε στη Βουλή και προς τον αρμόδιο υπουργό, ούτε με παρεμβάσεις και παραινέσεις τους προς το ΔΣ και το δήμαρχο κ. Αντωνάκο ή με δηλώσεις και θέσεις τους προς τα τοπικά ΜΜΕ. Βεβαίως αντιλαμβανόμαστε ότι στο όνομα των προσωπικών συμμαχιών που αναπτύσσει ο κάθε αιρετός, αποφεύγει να εμπλέκεται σε καταστάσεις που πιθανόν να δυσαρεστήσουν ψηφοφόρους του, φίλα προσκείμενους προς τον κ. Αντωνάκο. Όμως η επί τόσο μακρό χρονικό διάστημα επίδειξη ανεκτικότητας και από τους επί παντός επιστητού αρμόδιους κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους, τους καθιστά πλέον και αυτούς συνυπεύθυνους για την διαιώνιση της ακυβερνησίας του δήμου. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ασθένεια του δημάρχου μεταλλάσσεται σε ασθένεια του πολιτικού συστήματος της πόλης και του τόπου μας και ίσως και της χώρας, μιας και η ανεκτικότητα από όλες τις πλευρές καθιστά το «μοντέλο Αντωνάκου» προηγούμενο και κεκτημένο δικαίωμα για κάθε ανάλογη περίπτωση.
 8. Η νέα κυβέρνηση έχει ήδη προεκλογικά εξαγγείλει ότι θα προχωρήσει στον Καποδίστρια ΙΙ. Αυτό σημαίνει ότι νέα σχήματα στην Αυτοδιοίκηση θα διαμορφωθούν και νέοι διευρυμένοι δήμοι θα προκύψουν. Φυσικά η εξέλιξη αυτή αφορά και στον Δήμο Σπαρτιατών, ο οποίος θα πρέπει από τώρα να προετοιμάζεται για την επικείμενη διαβούλευση σε ό,τι αφορά στη νέα του οντότητα, στη νέα έκταση που θα λάβει, στα νέα του σύνορα, στις νέες λειτουργίες, στις νέες υποχρεώσεις. Και βέβαια δεν είναι μόνον όσα αφορούν στον ίδιο το σημερινό Δήμο Σπαρτιατών που θα πρέπει να απασχολήσουν την δημοτική αρχή, αλλά ως πρωτεύουσα του νομού, η οποία θα κληθεί να φέρει το μεγαλύτερο βάρος αυτής της επερχόμενης μεταρρύθμισης, θα πρέπει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο για την διαμόρφωση της τελικής μορφής των νέων δήμων, προκειμένου να μην υπάρξουν δυσλειτουργίες στο μέλλον και καταστροφική συρρίκνωση των άλλων αυτοδιοικητικών μονάδων του νομού μας. Αυτό το ρόλο και τις απορρέουσες πρωτοβουλίες, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να τις αναλάβει ο κ. Αντωνάκος.
 9. Το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς – ΕΣΠΑ 2007-2013, το οποίο έχει αρχίσει να υλοποιείται με δειλά βήματα, είναι η καινούργια αναπτυξιακή ευκαιρία που αφορά και στο δήμο μας και που θα χρηματοδοτήσει τον αναπτυξιακό σχεδιασμό στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα ποιος είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός του Δήμου Σπαρτιατών, ποιοι είναι οι επιμέρους αναπτυξιακοί του στόχοι, με ποιο τρόπο θα αξιοποιήσει και θα αναδείξει το brand name που του κληροδότησε η Ιστορία μας, με ποιο τρόπο θα αξιοποιήσει τις ευκαιρίες για την πράσινη ανάπτυξη, αν θα επιδιώξει την αποκατάσταση της αρχιτεκτονικής του κληρονομίας, αν θα μπορέσει να διαμορφώσει κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις στον δήμο μας, αν οι σύγχρονες τεχνολογίες θα αποτελέσουν και για τη Σπάρτη παράγοντα ανάπτυξης, αν οι φυσικοί του πόροι θα αποτελέσουν σημείο αιχμής στη νέα εποχή, όπου προκλητικά καλείται να ενταχθεί και η Σπάρτη. Αυτά όλα τα επίκαιρα ζητήματα απαιτούν δυναμική δημοτική αρχή, με πλήρη επίγνωση των δυνατών και αδύνατων σημείων της, των ευκαιριών και των δυσκολιών του περιβάλλοντός της και, προ πάντων, απαιτεί δημοτική αρχή ικανή να τρέξει, να σχεδιάσει με βάση τα νέα δεδομένα και να διεκδικήσει αποτελεσματικά. Σε αυτόν το ρόλο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να ανταποκριθεί ο κ. Αντωνάκος.
 10. Ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι βαρέθηκαν τα βαρίδια στην ζωή τους. Ως τέτοια χαρακτηρίζονται όλοι εκείνοι οι τοπικοί παράγοντες που θεωρούν τους θεσμούς και τα δημόσια αξιώματα ως προσωπική τους περιουσία, επειδή κάποτε έτυχε να αναδειχθούν σε αυτά και, έκτοτε, σχεδιάζουν τη δημόσια ζωή στα μέτρα τους. Έχουμε πρόσφατα παραδείγματα της αμφισβήτησης των προσωπικών στρατηγικών και των μεθοδεύσεων που αναστέλλουν την κοινωνική εξέλιξη και υπηρετούν τις ανίερες συμμαχίες και την προσωπική ματαιοδοξία. Η φιλοδοξία είναι θεμιτή και απαραίτητη. Όμως όταν κάποιος επιθυμεί να υπηρετήσει τα κοινά, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να έχει στο μυαλό και στην καρδιά του είναι ότι δεν είναι αναντικατάστατος, και το δεύτερο, ότι θέλει να βρεθεί στα δημόσια αξιώματα για να δώσει και όχι για να πάρει. Ο κόσμος ακόμα και αν εκβιάζεται από τις ανάγκες του, θα βρει τον τρόπο να αποκαταστήσει το πολιτικό σύστημα, όσες στρεβλώσεις και αν αυτό έχει αναπτύξει!
Γνωρίζω πολύ καλά ότι η δημοσιοποίηση των απόψεων μπορεί να προκαλέσει δυσαρέσκειες, ακόμα και θυμό εκ μέρους όσων -κακώς- θεωρήσουν ότι τους αφορά σε προσωπικό επίπεδο. Απευθύνομαι με αυτήν την επιχειρηματολογία στους θεσμικούς εκφραστές του τόπου μας, τους οποίους θεωρώ πρώτα και πάνω από όλα υπεύθυνους διαχειριστές των κοινών μας ζητημάτων. Η σιωπή ενός καθωσπρεπισμού που προσπαθεί να μην θίξει τα κακώς κείμενα, έχει καταστρέψει την κοινωνική μας ζωή και δεν με εκφράζει. Η ιδιώτευση με ενοχλεί. Ακόμα και αν ήθελα να υποκριθώ την αδιάφορη για τα τεκταινόμενα σε ένα δήμο που τον υπηρέτησα ως δημοτική σύμβουλος στο παρελθόν, δεν θα μπορούσα να το κάνω λόγω της κουλτούρας μου. Ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να συμβάλω με αυτήν την επιστολή στην επιτάχυνση των αναγκαίων για το δήμο μας εξελίξεων, αν και πολύ φοβάμαι ότι οι πολίτες έχουν πια χάσει το ενδιαφέρον και την πίστη τους σε ένα αισιόδοξο αύριο για την πόλη μας.
                                                                                                                             Τασία Κανελλοπούλου
                                                                                                                                  Δημότης Σπάρτης