Χατζηαβάτης: Καραγκιόζη, Καραγκιόζη, έχω κακά νέα.
Καραγκιόζης: Είχες και πότε σου καλά, Χατζηπαλαβιάρη;
Χατζηαβάτης: Ο Πασάς αποφάσισε να μετατρέψει την παράγκα σε τζαμί.
Καραγκιόζης: Μα η παράγκα έχει τη δική μου φιλοσοφία.
Χατζηαβάτης: Άστα αυτά, την έχει κατακτήσει.
Καραγκιόζης: Τη φιλοσοφία; Ποιος ο ίδιος;
Χατζηαβάτης: Όχι ο προπάππους του.
Καραγκιόζης: Ε, να πεις στον προπάππου του, να έρθει να την κάνει τζαμί.
Χατζηαβάτης: Δεν μπορεί να του το πει.
Καραγκιόζης: Γιατί ντρέπεται;
Χατζηαβάτης: Ο Πασάς δεν ντρέπεται καθόλου αλλά ο προπάππους του έχει πεθάνει.
Καραγκιόζης: Και δεν έχει άλλο τζαμί ο Πασάς;
Χατζηαβάτης: Έχει, πως δεν έχει.
Καραγκιόζης: Και γιατί θέλει την παράγκα;
Χατζηαβάτης: Για να πάρει λίγη από τη δόξα σου, λίγη από τη σοφία σου.
Καραγκιόζης: Πες του Πασά ότι η δόξα, αν δεν την αξίζεις δεν αργεί να γίνει λόξα και ότι η σοφία θέλει καλοσύνη για να ’ρθει και να γίνει φιλοσοφία.
Χατζηαβάτης: Λες Καραγκιόζη να ’ναι λοξός ο Πασάς; Να μην το ξέρει;
Καραγκιόζης: Φτάνει Χατζατζάρη που το ξέρουν όλοι οι άλλοι.
Χατζηαβάτης: Και πού τα ξέρεις εσύ όλα αυτά Καραγκιόζη;
Καραγκιόζης: Μου τα ’πε η ιστορία.
Χατζηαβάτης: Την ξέρεις καλά;
Καραγκιόζης: Απόξω κι ανακατωτά.
