Μπαίνουν στη ζωή μας και την αλλάζουν, χωρίς να ξέρουν το γιατί, χωρίς δεύτερες σκέψεις, απλά μας αγαπούν και μας τοποθετούν πάνω από το ίδιο τους το είδος. Άραγε, τι κάναμε για να αξίζουμε την ανιδιοτελή αγάπη και την άνευ όρων αφοσίωση αυτών των άδολων και ανώτερων πλασμάτων;
Πλάσματα δοτικά που συνδέεις μόνο με χαρούμενες στιγμές και ποτέ δεν θα σε βλάψουν, που σε μαθαίνουν να αγαπάς, μα πάνω απ’ όλα να αγαπιέσαι και πάντοτε θα καθρεφτίζουν την καλύτερη πλευρά του εαυτού σου. Ο καλύτερος δάσκαλος που σου μαθαίνει τα πάντα αθόρυβα μέσα από τον τρόπο που ζει και όχι με τα λόγια που ξεστομίζει.
Τα χρόνια περνούν και μέσα στην πίεση, το ψέμα, τις μεγάλες ταχύτητες και τις αλλαγές αυτός παραμένει εκεί. Στέκεται και σε κοιτάζει με τα καθαρά του μάτια και την μεγάλη του καρδιά και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν θα καταφέρεις ποτέ να γίνεις όλα αυτά που νομίζει ότι είσαι.
«Το κοντινό μας ζώο είναι ό,τι μας απέμεινε από τον παράδεισο. Από την κατάσταση της σιγουριάς, της αθωότητας και της απλότητας που κάποτε εγκαταλείψαμε, αποτελεί τον ομφάλιο λώρο που μας συνδέει με την αθώα και άδολη ύπαρξη, με τον αρχέγονο εαυτό μας, τις ρίζες μας. Όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη φύση, τόσο πιο πολύ θα χρειαζόμαστε τα ζώα για να εξισορροπούν την αμφιβολία, να μας βοηθάνε να ξεχνούμε την αλλοτρίωση, να αποκαθιστούν μέσα μας την αρμονία και την ενότητα». Αυτά τα λόγια του Νίκου Δήμου είναι μια πληγή, που όπως η αλήθεια μπορεί να σε στιγματίσει, μπορεί και να σε λυτρώσει.
Υπάρχει όμως κάτι που μπορεί να απαλύνει τον πόνο μας, έστω και λίγο, και αυτό είναι το ότι τα αθώα αυτά πλάσματα έχουν άγνοια γι’ αυτό που έρχεται. Η ματαιοδοξία, η αγωνία και οι ατελείωτες σκέψεις για το επερχόμενο κακό είναι ανθρώπινα «προνόμια» που η φύση δικαίως δεν χάρισε σε αυτά.
Τα πλάσματα που συμβίωσαν με ανθρώπους, που τα αγάπησαν αληθινά και τους προσέφεραν μια πραγματικά ευτυχισμένη ζωή είναι σαν να έζησαν εκατοντάδες χρόνια και στην ουσία μια καλύτερη ζωή από κάθε ανθρώπινη.
Γι’ αυτόν τον λόγο όχι μόνο δεν αξίζουν την λύπηση μας, αλλά μόνο το πιο γλυκό και φωτεινό χαμόγελό μας.
ΥΓ.: Αφιερωμένο στον Τζο και στον Ρίο που δεν είναι πια μαζί μας, αλλά θα είναι για πάντα άγγελοι στον ουρανό.
__________
Πολλοί σκύλοι παραμένουν στο καταφύγιο ζώων Αγ. Κυριακής Σπάρτης και περιμένουν τον άνθρωπο τους. Αν ενδιαφέρεστε να υιοθετήσετε, θα μας βρείτε στη σελίδα μας στο Facebook και Instagram, καθώς και στον αριθμό 6971971603, όπως και στο straysparta.gr, σε συνεργασία με το Δήμο Σπάρτης.
Stray Sparta Greece
Smart paws save a stray
SRF
