Ένας από τους βασικούς πυλώνες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος είναι αυτός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ελληνικό κοινοβούλιο, η οποία είναι πάντοτε, εν δυνάμει, η επόμενη κυβερνητική εξουσία. Γι’ αυτό και η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση φροντίζει να σχηματίζει τη λεγομένη «σκιώδη» κυβέρνηση και να μοιράζει τομείς κυβερνητικής ευθύνης στα στελέχη της, ώστε να παρακολουθείται, εκ του σύνεγγυς, το κυβερνητικό έργο, να ασκείται η πρέπουσα κριτική και να κατατίθενται εναλλακτικές προτάσεις για κάθε θέμα, που προκύπτει. Από τον ορθό ή λανθασμένο τρόπο, που λειτουργεί η αξιωματική αντιπολίτευση, εξαρτάται πολλές φορές η βελτίωση ή μη της κυβέρνησης, η προώθηση των καλώς εννοουμένων συμφερόντων της χώρας και η προάσπιση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Είναι μεγάλο προσόν για έναν πολιτικό φορέα, που άσκησε κυβερνητική εξουσία, να μπορεί να περνάει με αξιοπρέπεια στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποδεικνύοντας την πίστη του στον πολιτικό μας πολιτισμό και στην δημοκρατική εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, απορρίπτοντας την αλαζονεία και αντιδημοκρατική μονοπωλιακή αντίληψη, που ταιριάζουν μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Παρακολουθώντας τη Νέα Δημοκρατία σ’ αυτούς τους πρώτους μήνες της παρουσίας της ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά τις εθνικές εκλογές του Γενάρη 2015, διαπιστώνω την αδυναμία της να προσαρμοστεί στα νέα της καθήκοντα. Μετά την αποτυχημένη προεκλογική της εκστρατεία, που στηρίχτηκε, αποκλειστικά, στον εκφοβισμό και την κατατρομοκράτηση του εκλογικού σώματος, ο αρχηγός και οι επιτελείς της φαίνεται πως δεν άντλησαν κανένα πολιτικό δίδαγμα από την ήττα τους και συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο. Και το κυριότερο δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει τις βαρύτατες ευθύνες τους για το πώς η πατρίδα μας έφτασε σ’ αυτά τα χάλια, γι’ αυτό και ρητορεύουν σαν να μην ξέρουν τίποτα για την ταμπακέρα.
Προσπαθούν κατ’ αρχάς να μας πείσουν, πως η κυβερνητική τους θητεία ήταν επιτυχής και θετική για την χώρα μας , ελπίζοντας ότι θα  κερδίσουν έτσι  την υστεροφημία τους. Μα αν ήταν τόσο καλή, όσο λένε, τότε γιατί το εκλογικό σώμα την απέρριψε, φέρνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία;   
Καταγγέλλουν το κυβερνητικό κόμμα και τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ότι ξεγέλασαν τον λαό και είπαν σωρεία από ψέματα για να πάρουν την εξουσία. Ποιοί το λένε αυτό; Εκείνοι που εξήγγειλαν, επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου, μια πλήρως αντιμνημονιακή πολιτική με τα τρία Ζάππεια, αλλά προκειμένου να πάρουν την κυβέρνηση παραδόθηκαν «ψυχή και σώμα»  στην κα Μέρκελ!
Ασκούν κριτική στην διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης, η οποία αν μη τι άλλο κατάφερε να σταθεί όρθια απέναντι στα συντηρητικά μεγαθήρια της Ευρώπης και να διεκδικήσει μιαν άλλη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές, η οποία θα στηρίζεται σε νέες προδιαγραφές, οι οποίες θα σηματοδοτούν μιαν άλλη πορεία για τη χώρα και το λαό μας.
Αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να τοποθετηθούν θετικά απέναντι στην προοπτική της νέας έντιμης συμφωνίας, έστω κι αν για μικρόψυχους αντιπολιτευτικούς λόγους ισχυρίζονται πως στην καλύτερη περίπτωση η συμφωνία αυτή θα είναι μια πιο σκληρή συνέχεια της δικής τους κυβερνητικής πολιτικής. Μα τότε ποιος ο λόγος της διαφωνίας τους;
Μιλούν για επιστροφή στον κρατισμό, που τον θεωρούν υπεύθυνο της καταστροφής μας, επειδή η κυβέρνηση  επαναλειτούργησε την ΕΡΤ, βάζοντας τέλος στο εκτρωματικό υβρίδιο της ΝΕΡΙΤ και αποκαθιστώντας το κράτος δικαίου με την επαναπρόσληψη των  καθαριστριών  του ΥΠΟΙΚ και συν τω χρόνω των άλλων διωχθέντων δημοτικών και δημοσίων υπαλλήλων.  Μήπως θα ήταν πιο ειλικρινές και σωστό να δεχτούν πως υπεύθυνο για όλα όσα περνάμε σήμερα ήταν το ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ κράτος που είχαν στήσει επί τόσα χρόνια οι δύο συνένοχοι (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.); Έχει άδικο ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς όταν ζητά μετ’ επιτάσεως,  όχι την επανίδρυση του κράτους όπως έλεγε ο Κώστας Καραμανλής ο νέος, αλλά την διάλυση του κομματικού κράτους;  
Το χειρότερο στη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του κυβερνητικού εταίρου της του  βενιζελικού ΠΑΣΟΚ, είναι η προφανής οργή  τους για την απώλεια της εξουσίας. Είτε στη Βουλή, είτε στα ραδιοτηλεοπτικά πάνελ, οι προβεβλημένοι εκπρόσωποι της  αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζονται  αγέλαστοι και θυμωμένοι, δικαιώνοντας τη λαϊκή ρήση που λέει για τους «καθ’ έξιν» μουτρωμένους πως είναι: «σαν να τους έχεις σκοτώσει τη μάνα»!       
Βαρεθήκαμε το μνημονιακό φόβο και τον τρόμο που καλλιέργησαν με έργα και με λόγια, δεν μας αρέσει το γκρίζο χρώμα που μας τύλιξε σαν σάβανο τα τελευταία χρόνια, λέμε όχι στην κατάθλιψη και τη μελαγχολία και τέλος  δεν θέλουμε άλλες οργισμένες φάτσες και μάτια γουρλωμένα να μας κοιτάζουν εκδικητικά. Αυτό ήταν και είναι το πιο βασικό ατού του Αλέξη Τσίπρα  και της κυβέρνησής του. Η ελπίδα και το χαμόγελο, που αποπνέουν τα νέα κυβερνητικά στελέχη. Αν η αξιωματική αντιπολίτευση δεν εννοεί να το καταλάβει «κακό του κεφαλιού της»!