Φανταστείτε, ο Αλέξης Τσίπρας να μην ήταν άνθρωπος της λογικής και ρεαλιστής πολιτικός, και να παρέμενε προσηλωμένος στην αριστερή του ιδεολογία, στις κομματικές προδιαγραφές του ΣΥΡΙΖΑ και στο παλαιοκομμουνιστικό δόγμα της ιδεολογικής καθαρότητας, φτάνοντας στη ρήξη με τους «εταίρους»- δανειστές, παρά τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Κάποιοι θα πανηγύριζαν με τις συνήθεις εύκολες μεγαλοστομίες και θριαμβολογίες για την δήθεν ήττα των συντηρητικών κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δη της γερμανικής επικυριαρχίας, ενώ στην πραγματικότητα η χώρα και ο λαός μας θα έπεφταν στη δίνη μιας άνευ ορίων και συνεπειών καταστροφής.
> Η Ελλάδα θα ήταν, επισήμως, χρεωκοπημένη και δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στις διεθνείς κι εσωτερικές υποχρεώσεις της.
> Το τραπεζικό σύστημα, χωρίς συναλλαγματικά αποθέματα ή οικονομική εξωτερική βοήθεια, θα κατέρρεε μέσα σε λίγες ώρες.
> Οι καταθέσεις πολιτών, επιχειρήσεων και οργανισμών θα μεταβάλλονταν κυριολεκτικά σε αέρα.
> Δεν θα καταβάλλονταν μισθοί και συντάξεις.
> Θα ξεσπούσε κοινωνική αναταραχή από την οποία δεν θα έλειπαν τα βίαια επεισόδια και η προσπάθεια κρατικής καταστολής τους.
> Η πικρή πείρα από άλλες χώρες μας λέει πως οι πτωχοποιημένοι πολίτες θα άρχιζαν επιθέσεις κατά των τραπεζών και θα λεηλατούσαν τα κάθε λογής καταστήματα.
> Αν υπήρχε σ’ αυτές τις ακραίες συνθήκες κάποιας μορφής πολιτική κυβερνητική εξουσία θα επιχειρούσε με την καθιέρωση εθνικού νομίσματος να ελέγξει την κατάσταση.
> Το νέο νόμισμα θα ήταν πολύ υποτιμημένο έναντι των άλλων νομισμάτων, ιδίως των ισχυρών, με συνέπεια την επικράτηση ενός ανεξέλεγκτου πληθωρισμού ισοδύναμου με εκείνον της κατοχικής περιόδου, ο οποίος θα συνοδευόταν από φαινόμενα αισχρής τοκογλυφίας και επαίσχυντου μαυραγοριτισμού.
> Η χώρα μας δεν θα είχε καμιά αξιοπιστία στη λεγόμενη ελεύθερη αγορά, άρα κανείς δεν θα μας δανειοδοτούσε και θα αναγκαζόμασταν να ξεπουλήσουμε «τα ασημικά» της κρατικής περιουσίας για να βρούμε μια μικρή ανακούφιση.
> Στο μεταξύ οι υποχρεώσεις μας απέναντι στους παλιούς δανειστές μας θα γιγαντώνονταν και θα γίνονταν απολύτως πιεστικές, ενδεχομένως δε να γίνονταν κατασχέσεις δημόσιας περιουσίας εντός κι εκτός της Ελλάδος.
> Το εναπομείναν κράτος πρόνοιας θα γινόταν άφαντο. Η Υγεία θα ρήμαζε, η Παιδεία θα περιοριζόταν στα στοιχειώδη, η Εθνική Άμυνα θα δοκιμαζόταν.
> Τα προγράμματα ζωής σε ατομικό, οικογενειακό και κρατικό επίπεδο θα διαλύονταν παταγωδώς, φέρνοντας δυστυχία και δάκρυα.
> Η Ελλάδα θα γινόταν παράδειγμα προς αποφυγήν. Το τέλος της ελληνικής κρίσης θα λειτουργούσε αποτρεπτικά σε κάθε προοδευτική έκφανση της πολιτικής ζωής στην Ευρώπη και τον κόσμο, ενώ θα σήκωναν κεφάλι οι αντιδημοκρατικές εθνικιστικές δυνάμεις.
Αυτά σε γενικές γραμμές θα συνέβαιναν, δεδομένων των συνθηκών, αν ο Πρωθυπουργός μας δεν έπαιρνε την ευθύνη της γενναίας στροφής, για να σωθεί η Ελλάδα και ο λαός της από την βέβαιη καταστροφή. Είχε προηγηθεί, βεβαίως, ένας κύκλος επαφών και διαβουλεύσεων με την Ρωσία του Πούτιν και την Κίνα, απ’ τον οποίο δεν προέκυψε καμία σοβαρή πρόταση για άμεση οικονομική ενίσχυση, ώστε η πιθανότητα της ρήξης να έχει κάποια ενθαρρυντική βάση. Όσον αφορά την λεγόμενη «εναλλακτική» πρόταση, που του κατέθεσε η υπερφίαλη ομάδα Γαρουφάκη, όπως είπε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός την απέρριψε αμέσως μόλις την διάβασε ως αναποτελεσματική, ατελέσφορη κι επικίνδυνη για το μέλλον της πατρίδας μας.
Είναι ευτύχημα, λοιπόν, που ο Πρωθυπουργός έκανε στροφή, αναλαμβάνοντας πλήρως το ρίσκο του πολιτικού κόστους, βάζοντας πάνω από τις πολιτικές ιδέες και το κόμμα, τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Προσωρινά, κατόπιν τούτων, υφίσταται μια υπερβολική εσωκομματική κι εξωκομματική κριτική για τον ρεαλισμό που επέδειξε, αλλά μακροπρόθεσμα κι εφόσον όλα πάνε καλά, έχει πολλές δυνατότητες για να την ανατρέψει έμπρακτα και να δικαιώσει την επιλογή του αυτή. Δυστυχώς έτσι είναι οι Βρούτοι της πολιτικής! Από την αγωνιώδη απαίτηση να υπογραφεί η συμφωνία με τους «εταίρους» -δανειστές, πέρασαν με μεγάλη ευκολία στην επίκριση της συμφωνίας και του Πρωθυπουργού!
Είναι αξιοσημείωτο, επίσης, πως οι διαφωνούντες «αριστεροί» Συριζαίοι και το ΚΚΕ, οπαδοί της ρήξης και της εξόδου από την ευρωζώνη και το ευρώ, δεν τολμούν να παρουσιάσουν το λεπτομερές σχέδιό τους για μια «εναλλακτική» λύση, γιατί στην πρώτη περίπτωση θα έπρεπε να αναφερθούν στο ανωτέρω καταστροφικό σχέδιο της άτακτης χρεωκοπίας και στη δεύτερη γιατί η υπονοούμενη λύση δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτυχημένο κι απωθητικό μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού!
Ο Πρωθυπουργός έχει μαζί του την πλειοψηφία του κυβερνώντος κόμματος, το κίνημα των ΑΝΕΛ, που του στάθηκε καλύτερα από πολλούς δήθεν «συντρόφους», την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, την ανοχή - βοήθεια της αντιπολίτευσης και την ευρωπαϊκή και διεθνή αναγνώριση. Έπειτα από τον αναγκαίο κυβερνητικό ανασχηματισμό το πολιτκό πεδίο είναι δικό του. Με σταθερότητα και αποφασιστικότητα θα πρέπει να κινηθεί, προς τα εμπρός, για να καλύψει και να εξουδετέρωσει τα αρνητικά στοιχεία της συμφωνίας με το κυβερνητικό του έργο. Ο λαός μας, που έχει μνήμη, νου και κρίση, θα του αναγνωρίσει αυτήν την πολιτική γενναιότητα και με βάση το σύνολο της κυβερνητικής του θητείας, θα του ανανεώσει την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του, για να μπορέσει να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση και να την οδηγήσει σ’ ένα ελπιδοφόρο μέλλον.