Στη Γερμανία έχουν εκλογές στις 23 Φεβρουαρίου και το μεταναστευτικό έχει κυριαρχήσει. Ο Μερτς των Χριστιανοδημοκρατών, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, πέρασε νόμο με την σύμπραξη της ακροδεξιάς.
Ο συντηρητικός ηγέτης δικαιολόγησε την προσπάθειά του να αναθεωρήσει τη μεταναστευτική πολιτική, λέγοντας ότι η θανατηφόρα επίθεση με μαχαίρι της περασμένης εβδομάδας στη Βαυαρία –που προφανώς διαπράχθηκε από έναν 28χρονο Αφγανό του οποίου το αίτημα ασύλου είχε απορριφθεί– αποδείχθηκε ότι χρειάζεται ριζική δράση.
Απέναντι του βρέθηκε ξαφνικά η Μέρκελ η οποία δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή, λέγοντας ότι ο Μερτς δεν έπρεπε να συνταχθεί με την ακροδεξιά.
Εδώ επιτρέψτε μου να ρωτήσω: Είναι όλοι αυτοί ακροδεξιά; Και η απάντηση είναι "όχι". Δεν πρόκειται για πολίτες που ζητούν να καταργηθεί η δημοκρατία, ούτε προτείνουν τίποτε ακραίο. Τι τους παρακινεί λοιπόν;
Η απάντηση είναι απλή. Οι άνθρωποι εδώ και χιλιάδες χρόνια έχουν ως πρώτη επιλογή την ΑΣΦΑΛΕΙΑ τους. Αν είναι να διαλέξουν μεταξύ της δυνατότητας να ψηφίζουν ή να είναι απολύτως ασφαλείς, διαλέγουν το δεύτερο.
Η εγκληματικότητα που οφείλεται στους μετανάστες και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις λόγω του θρησκευτικού φανατισμού, έχει εξωθήσει μεγάλη μερίδα των πολιτών να παρασύρεται από τους λαϊκιστές, που έχουν βρει ένα θέμα για να αυξάνουν την επιρροή τους.
Το να βαφτίζουμε «Ακροδεξιά» όσους παρασύρονται από τον λαϊκισμό είναι λάθος. Και είναι καιρός τα παραδοσιακά κόμματα να βρουν διαύλους επικοινωνίας για να επαναφέρουν αυτούς τους πολίτες πίσω. Ο δρόμος όμως είναι μόνο ένας. Να τους παρέχουν ασφάλεια.
