Όπως έχω ξαναγράψει, στην Ελλάδα δεν υπάρχει ελευθερία του Τύπου, υπάρχει ασυδοσία του Τύπου. Ένα πλήθος εφημερίδων και ιστοσελίδων ψεύδεται, συκοφαντεί, τερατολογεί, παραπληροφορεί. Το κάνει, ενταγμένο στο κομματικό παιχνίδι, για κανέναν άλλο λόγο.

Σχεδόν το σύνολο του Τύπου είναι κομματικά στρατευμένο, χρηματοδοτείται από την εξουσία φανερά και κρυφά, δεν ενδιαφέρει η αλήθεια και η ενημέρωση των πολιτών, αλλά πως θα πληγεί ο (πολιτικός) αντίπαλος.

Προς επίρρωση όσων λέγω, δείτε πόσοι δημοσιογράφοι, δήθεν αντικειμενικοί, έγιναν στην πορεία ευρωβουλευτές, βουλευτές, πήραν θέσεις. Και από τη Δεξιά και από την Αριστερά φυσικά. Στη δική μου συνείδηση όλοι αυτοί έχουν ξεπουληθεί. Γιατί ναι, ο δημοσιογράφος είναι και αυτός πολίτης, αλλά μόνο για δυο λεπτά στο παραβάν πριν την κάλπη. Ποτέ άλλοτε.
Οι Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (RSF) έφεραν και φέτος στη δημοσιότητα τη λίστα με την κατάταξη 180 χωρών σε θέματα ελευθερίας του τύπου, ενόψει της 3ης Μαΐου που ήταν η Παγκόσμια Ημέρα για την Ελευθερία του Τύπου. Η Ελλάδα στον πάτο!

«Λίγοι επιχειρηματίες διευθύνουν τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, ενώ παράλληλα εμπλέκονται και σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς με υψηλή ρύθμιση. Ορισμένοι από αυτούς έχουν στενούς δεσμούς με την πολιτική ελίτ της χώρας. Ως αποτέλεσμα, ο Τύπος είναι πολύ πολωμένος», σημειώνουν.

Όμως,ας τους πει κάποιος πως δεν είναι μόνο οι επιχειρηματίες που έχουν καταστρέψει τον ελληνικό Τύπο. Είναι και οι πολιτικοί που κατευθύνουν το κρατικό χρήμα όπου θέλουν, που αποκλείουν άλλα, που δεν έχουν δώσει κανένα κίνητρο ενίσχυσης της ποιότητάς τους, που έχουν διαλύσει την περιφέρεια. Και βέβαια, που ενισχύουν τα ψευδόμενα κομματικά τους έντυπα με μαύρο χρήμα, με ανταλλάγματα δουλειές φυσικά.

Υπάρχουν μικρές ή μεγάλες νησίδες σωστού Τύπου στην Ελλάδα, αλλά ο κανόνας είναι εφιαλτικός.