Γενετικές μεταβολές που ενδέχεται να βοηθούν τις πολικές αρκούδες να προσαρμοστούν σε θερμότερα κλίματα εντόπισαν επιστήμονες σε νέα μελέτη, η οποία καταγράφει για πρώτη φορά στατιστικά σημαντική σύνδεση μεταξύ της ανόδου της θερμοκρασίας και αλλαγών στο DNA άγριων θηλαστικών.

Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Αγγλίας, βασίστηκε σε δείγματα αίματος πολικών αρκούδων από δύο διαφορετικές περιοχές της Γροιλανδίας. Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι αρκούδες που ζουν στη νοτιοανατολική Γροιλανδία, όπου οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες και οι περιβαλλοντικές συνθήκες πιο ασταθείς, εμφανίζουν αυξημένη δραστηριότητα στα λεγόμενα «μεταθετά γονίδια», δηλαδή κινητά τμήματα του γονιδιώματος που μπορούν να επηρεάσουν την έκφραση άλλων γονιδίων.

Οι γενετικές αυτές αλλαγές σχετίζονται με βασικές λειτουργίες, όπως ο μεταβολισμός του λίπους, η αντιμετώπιση του θερμικού στρες και οι μηχανισμοί γήρανσης. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ενδέχεται να συνδέονται και με τη διαφοροποιημένη διατροφή των αρκούδων στις θερμότερες περιοχές, όπου, λόγω της απώλειας των θαλάσσιων πάγων, περιορίζεται η πρόσβαση σε φώκιες και αυξάνεται η κατανάλωση εναλλακτικών τροφών.

Παράλληλα, η μελέτη επισημαίνει ότι οι πληθυσμοί που ζουν σε ψυχρότερες και πιο σταθερές κλιματικά περιοχές της βορειοανατολικής Γροιλανδίας εμφανίζουν σαφώς λιγότερες γενετικές μεταβολές, γεγονός που υπογραμμίζει τον ρόλο της ταχείας αύξησης της θερμοκρασίας ως παράγοντα επιτάχυνσης των αλλαγών στο DNA.

Ωστόσο, οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι οι προσαρμογές αυτές δεν επαρκούν για να αντιστρέψουν τη συνολική απειλή. Εκτιμάται ότι έως το 2050 ενδέχεται να εξαφανιστούν περίπου τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού των πολικών αρκούδων, εάν συνεχιστεί ο σημερινός ρυθμός υπερθέρμανσης του πλανήτη. Όπως τονίζουν οι ερευνητές, τα ευρήματα προσφέρουν πολύτιμες ενδείξεις για την εξέλιξη του είδους, αλλά η προστασία του εξαρτάται πρωτίστως από τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και τη διατήρηση των οικοσυστημάτων της Αρκτικής.