Τι έπεσε μες στο μύδι;
To ξερό κρεμμύδι.
Και τι φάγανε τα αρνιά;
Τη μεγάλη καστανιά!
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βοσκός. Ζούσε σ ‘ένα χωριό. Έσκαβε , όργωνε και βοσκούσε τα είκοσι πρόβατά του. Πουρνό πουρνό σηκωνόταν κάθε μέρα και πήγαινε για βοσκή. Του άρεσε πολύ να τα πηγαίνει στην κορυφή του βουνού. Από εκεί ψηλά αγνάντευε το ψαροχώρι που ζούσε κάποτε. Θυμόταν τη ζωή του ως ψαράς. Ξέχασα να σας πω ότι όταν ήταν ακόμα νέος δούλευε στην αγορά του χωριού και κάθε μέρα φώναζε από τον πάγκο του: "Πάρε πάρε καραβίδες και τσιπούρες να σου φύγουν οι καούρες, πάρε πάρε χταποδάκι να το φας με τσιπουράκι!"
Ώσπου μια μέρα η αγορά έκλεισε κι εκείνος δεν μπορούσε να πουλήσει πουθενά τα ψάρια του. Έτσι μάζεψε τα λιγοστά πράγματά του κι ανέβηκε στο βουνό. Κάθε μέρα κουβαλούσε μαζί του , ένα κομμάτι ψωμί, λίγες ελιές κι ένα ξερό κρεμμύδι. Το κρεμμύδι του συνήθιζε να το κρεμά στη μεγάλη καστανιά που υπήρχε εκεί.
Μια μέρα κι ενώ βοσκούσαν τα πρόβατά του, τέσσερα απ’ αυτά άρχισαν να απομακρύνονται. Το ένα κινήθηκε προς βορρά , το άλλο προς νότο και τα άλλα δύο προς δύση κι ανατολή."Ωχ Παναγιά μου.." φώναξε."Πού παν τα τέσσερα;" Την ώρα που το είπε τρεις φορές , έμειναν ακίνητα. Κατάλαβε ότι αυτό δεν είναι τυχαίο… Έτσι περίφραξε τον χώρο γύρω από το δέντρο γύρω από τα σημεία που ήταν τα τέσσερα πρόβατα.
Τα υπόλοιπα που ήταν ολόγυρά του πεινούσαν κι άρχισαν να λιγουρεύονται το κρεμμύδι που είχε κρεμάσει στο δέντρο. Ήταν όμως ψηλά. Δεν το έφταναν! Έτσι άρχισαν να τρώνε ολόκληρη την καστανιά μέχρι να πέσει κάτω το κρεμμύδι. Η καστανιά μαζί με το κρεμμύδι έπεσαν μέσα σε μία πελώρια τρύπα στη γη.
Μέσα εκεί υπήρχε ένα τεράστιο σπήλαιο. Κατεβαίνει ο βοσκός σιγά σιγά και βλέπει παντού γύρω του απολιθώματα από θαλάσσια πλάσματα. Τι χταπόδια και καλαμάρια είδε, τι όστρακα , τι τεράστιες τσιπούρες. Όλος ο κόσμος της θάλασσας ήταν εκεί πετρωμένος! Σε μια γωνιά της σπηλιάς ήταν πολλά στρείδια και μύδια. Ένα από τα μύδια ήταν ορθάνοιχτο. Εκεί είχε πέσει και το κρεμμύδι του βοσκού. Ο βοσκός είχε ανακαλύψει τον δικό του θαλάσσιο κόσμο. Η χαρά του ήταν μεγάλη!
Κάθε μέρα πήγαινε εκεί και καθόταν με τις ώρες μέσα στη σπηλιά. Την ένιωθε σπίτι του πια. Πέρασαν οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια.. Άσπρες τρίχες φύτρωσαν στο πρόσωπό του. Ώσπου ήρθε εκείνη η μέρα που γέρος πλέον πήρε αγκαλιά την καστανιά, όπως κάποτε κρατούσε γερά το κατάρτι στο καΐκι του και αποκοιμήθηκε για πάντα πάνω της.
Ακόμη και σήμερα αν πάτε στη σπηλιά θα δείτε τα πρόβατα ολόγυρα και το σώμα του βοσκού να τυλίγει τη μεγάλη καστανιά του σπηλαίου…
Στέφη Κοκκόλη – εκπαιδευτικός στο Δημοτικό Σχολείο Μολάων
Ενημερωθείτε για όλη την επικαιρότητα της Λακωνίας και όχι μόνο μέσα από τη συνεχή ροή του www.lakonikos.gr. Κάνετε like στη σελίδα και γίνετε μέλος στην ομάδα του lakonikos.gr στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι! Με το κύρος και την αξιοπιστία του "Λακωνικού Τύπου", της μοναδικής ημερήσιας εφημερίδας της Λακωνίας με ιστορία 22 και πλέον ετών