Η Ανανεωτική Αριστερά, ήδη από το 1968, υπήρξε ο πολιτικός χώρος, ο οποίος (ανεξάρτητα από το εκλογικό του αντίκρυσμα), γονιμοποίησε δημιουργικά το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, ανοίγοντας θύρες στα αδιέξοδα που είχαν δημιουργηθεί από το πολιτικό κατεστημένο, δίνοντας συγχρόνως όραμα προοπτικής και αγώνα στις λαϊκές τάξεις.
Δυστυχώς, αυτός ο χώρος που υπηρετήθηκε από μια σειρά έντιμων πολιτικά στελεχών και σημαντικών προσωπικοτήτων της Αριστεράς (Μπάμπης Δρακόπουλος, Νίκος Καρράς, Αντώνης Μπριλλάκης, Τάκης Μπενάς Ηλίας Ηλιού, Λεωνίδας Κύρκος, Κ. Φιλίνης, Ελ. Πορτάλιου, Γιάννης Μπανιάς Γρηγόρης Φαράκος, Μανώλης Γλέζος, Μιχ. Παπαγιαννάκης, Κ. Κωσταράκος, κ.α.) την πολιτική στιγμή που ωρίμαζαν οι συνθήκες για να δικαιωθούν οι αγώνες και τα οράματα της Αριστεράς, βρέθηκε στα χέρια μιας ομάδας με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα , οι οποίοι κουρέλιασαν τα ιδανικά και αμαύρωσαν τους αγώνες και το πολιτικό-ιδεολογικό απόθεμα που είχε δημιουργηθεί σ' αυτές τις 10ετίες, με ΜΟΝΟ στόχο την κατάληψη της εξουσίας και τη διαχείρισή της με όρους υπερ-δεξιάς πολιτικής.
Το ότι αυτή η ομάδα ΔΕΝ ΕΧΕΙ πλέον καμιά σχέση με την ανανεωτική αριστερά και τις ιστορικές παρακαταθήκες της κι έχει πάψει πλέον να έχει έστω και στοιχειώδη πολιτικό λόγο, φαίνεται και από το γεγονός , ότι ο Αλ. Τσίπρας, στις 3 Σεπτέμβρη, ημέρα ιδρύσεως του ΠΑΣΟΚ, έγραψε άρθρο υμνητικό για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και τον ιδρυτή του, πασχίζοντας με έναν αφελή και παιδαριώδη πολιτικό λόγο να ταυτιστεί με τον Αντρέα (!!!)και να ταυτίσει τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου (!!!), σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να συγκρατήσει τους ΠΑΣΟΚογενείς ψηφοφόρους του και να παραμείνει στην εξουσία ή τουλάχιστον να επιβιώσει πολιτικά η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Πραγματικά, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ, κατάφεραν σε χρόνο ρεκόρ (αφού πρώτα υπηρέτησαν με συνέπεια την πολτική των μνημονιών) να φτάσουν στο τελευταίο σκαλοπάτι της πολιτικής, μεταλλάσσοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξυπηρέτησης μιας ηγετικής ομάδας, που λυμαίνεται την εξουσία χωρίς παραγωγή πολιτικού λόγου, χωρίς ιδεολογία, χωρίς στρατηγική, με μόνο όπλο σωτηρίας την αυθαίρετη και ανιστόρητη ταύτισή τους με το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου!
Βέβαια οι μαζικές μετακινήσεις ψηφοφόρων δεν είναι κατακριτέες! Αντίθετα είναι επιθυμητές και αναγκαίες για πολιτικές και κυβερνητικές αλλαγές. Άλλο πράγμα όμως είναι η μετακίνηση ψηφοφόρων και άλλο ο κομματικός σφετερισμός.
Είναι ώρα, η Κοινωνική Αριστερά, η λυτρωτική, απελευθερωτική Αριστερά, που παράγει θεωρία και πολιτική και δοκιμάζεται στην πράξη και στους καθημερινούς αγώνες, η Κοινωνική Αριστερά που αγωνίζεται, αγωνιά, ασφυκτιά, οραματίζεται και ελπίζει, να ξεπεράσει αυτόν τον ψευδεπίγραφο ύφαλο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στον οποίο προσέκρουσε και βυθίστηκε αύτανδρο το καράβι των ελπίδων και των οραμάτων του λαού, και να πιάσει δουλειά για ένα νέο σκαρί, που θα οδηγήσει με σιγουριά στη δικαίωση των αγώνων και των οραμάτων της, για το καλό του τόπου και των λαϊκών τάξεων, οι οποίες συντρίφτηκαν κι εξουθενώθηκαν από τις μνημονιακές πολιτικές, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΠΑΣΟΚ κι εγώ είμαι ο Ανδρέας!
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΡΘΡΑ