Τέλος χρόνου. Ώρες απολογισμού. Ώρες σκέψης. Ώρες ελπίδας. Ώρες προγραμματισμού.
Ώρες, θεότητες, που παρακολουθούν τα έργα των ανθρώπων.
Ώρες που φεύγουν-χάνονται και ώρες που μένουν για πάντα στο μυαλό.
Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η ώρα. Μια παροιμιώδης φράση που καλλιεργεί την εγρήγορση.
Και οι ώρες, η ώρα, ίσως να 'ναι η πιο πολύ λεγόμενη λέξη.
Ώρες που τις αφήνουμε ανεκμετάλλευτες και ώρες που καθορίζουν το μέλλον.
Όλες δικές μας είναι κάτω από στέγαστρο του χρόνου. Και το αποτέλεσμα κάθε πράξης είναι θέμα εργάσιμων ωρών.
Ρώτησαν πρόσφατα έναν μεγάλο Αμερικανό επιχειρηματία, πόσες ώρες εργάζεται. Η απάντηση ήταν: "Δέκα ημερησίως. Τις οκτώ διαβάζω και μελετώ και τις δύο διοικώ!"
Τα πάντα είναι θέμα χρόνου.
Ο χρόνος είναι ένας βασικός ήρωας των παραμυθιών που ποτέ δεν γυρίζει πίσω. Η εργασία του είναι στο μέλλον και στο παρόν, που γρήγορα περνά.
Αιώνες κάνει την ίδια εργασία, στα ίδια μέρη, με τα ίδια υλικά. Και είναι αναπόσπαστος από το έργο του.
Η ταχύτητά του είναι συγκεκριμένη και απόλυτα μετρήσιμη. Άρα μας δίνει την δυνατότητα να σκεφτούμε, να μελετήσουμε, να προγραμματίσουμε και να πράξουμε. Ο χρόνος είναι πάντοτε αληθινός. Δεν χωράει κανένα ψέμα. Είναι παραμυθένιος γιατί διδάσκει, ονειρεύεται, πραγματοποιεί. Είναι αμείλικτος γιατί δεν αποφεύγεται.
Είναι ελπιδοφόρος γιατί μας ανήκει.
Είναι εχθρός γιατί εκδικείται τους σπάταλους.
Είναι τεράστιος γιατί περιέχει όλη μας τη ζωή.
Είναι πλούσιος γιατί έχει πολλές ώρες.
Είναι πατέρας γιατί μας γέννησε.
Είναι συνοδοιπόρος, γιατί είναι φίλος. Είναι δάσκαλος.
Είναι ένας πατέρας με τις κόρες του τις ώρες. Όλες διαφορετικές.
Είναι ακριβής γιατί μας σέβεται.
Όποιος τα πάει καλά με το χρόνο, τα πάει με όλα καλά.
Όποιος θέλει να ζήσει χρόνια πολλά ας ζει την κάθε του ώρα σαν να 'ναιη πρώτη και η τελευταία.
Όποιος δε σέβεται τον χρόνο, δε σέβεται την ίδια τη ζωή και τον εαυτό του.
Τέλος χρόνου. Ώρα γέννησης του νέου.
Ώρα ευθύνης. Καλή ώρα! Ώρα καλή!