Λες και είχε ντυθεί γιασεμί. Από τα ακροδάχτυλα μέχρι τα μάτια. Και τα χείλη. Κυρίως στα χείλη η ευγένια των γιασεμιών. Φοιτήτρια ετών 19. Της ιατρικής. Από πεποίθηση.
Μια νέα, με πιο νέα ομορφιά ψυχής. Αλλά οι καιροί δύσκολοι. Πάντα δύσκολοι. Δεκαετία του ’20. Η λεγόμενη “κρίση” ώριμη, σαν μικρασιατική καταστροφή. Οι πολιτικοί με γλώσσα αθλιότητας, έκαναν πολλαπλές εκλογές και εκ των προτέρων όλοι πανηγύριζαν για την αυθάδειά τους.
Η χώρα βούλιαζε μέρα με τη μέρα και αυτοί στον χορό των καθημερινών ύβρεων. Η χυδαιότητα, το ξεπούλημα κι η διαφθορά διεκδικούσαν βραβείο Νόμπελ.
Ο πληθυσμός μειωνόταν με ραγδαίους ρυθμούς και το κράτος είχε εφαρμόσει σε όλα τα επίπεδα, τους νόμους του παρακράτους.
Δεκαετία του ’60, θα μου πείτε. Ακριβώς! Η νέα, Γιασεμί θα μπορούσε να ‘ναι το όνομά της, για να σπουδάσει, γύριζε στους δρόμους πουλώντας… λαχεία, στη μικρή μας φοιτητούπολη.
“Θα πάρετε ένα λαχείο;” έλεγαν τα χείλη και στα μάτια, μια θλίψη, ένα θάρρος, μια ελπίδα, ένα όνειρο, ένα πείσμα.
Ακριβώς όπως τότε το ’60, που η χώρα ισοπεδωμένη από πολέμους, εμφύλιο, μετανάστευση και εξορίες, προσπαθούσε να θρέψει τα παιδιά που της απέμειναν.
Τότε, το ’60, που “της μιας δραχμής τα γιασεμιά” στην ταινία με τον Ορέστη Μακρή, όλοι έδιναν τον αγώνα της επιβίωσης, μέσα στα βερεσέδια τους.
“Θα πάρετε ένα λαχείο;” και η θλίψη, η οργή, ο πόνος, η αγανάκτιση, η απελπισία, ο θυμός ξεχύλιζαν στην ψυχή.
Πού καταντήσαμε τα παιδιά μας;
Και οι έχοντες τι να πιστέψουν; Μια περιφρονητική ματιά, μια απαξίωση προς το μίασμα που πουλούσε λαχεία.
Και το κοινωνικό κράτος, μόνο με ανέκδοτο μοιάζει.
Και οι Έλληνες και τα παιδιά τους δίνουν τον αγώνα, μόνοι τους, ολομόναχοι, για την παιδεία, για τη μόρφωση, για τον πλούτο της γνώσης, για το μέλλον. Και μετά τα εξάγουμε.
“Εξάγονται μυαλά” είναι η οικονομία της χώρας.
Εξάγονται επιστήμονες, ερευνητές, εξάγονται λαχεία και γιασεμιά. Θα τα εξαργυρώσουν και θα τα μυρίσουν οι ξένοι.
Εδώ ας κρατήσουμε την μπόχα των πολιτικών, που ξεπουλάνε κάθε ιερό και όσιο με γλώσσα οχετό.
Εδώ θα κρατήσουμε το ψέμα, την υποκρισία, την αμάθεια, την απάτη, την εγκληματική αδιαφορία.
Εδώ θα εξαργυρώσουμε το λαχείο που λέγεται Ελλάδα με μνημόνια, εξαγορές συνειδήσεων, φτωχοποίηση, κατασχέσεις, ανεργία, φυλακίσεις.
Εδώ (διαφημίζεται κιόλας) χιλιάδες κορίτσια δεν μπορούν να αγοράσουν προϊόντα περιόδου.
Εδώ της μιας δραχμής τα γιασεμιά δεν έχουν POS και γιατί;
Εδώ τα γιασεμιά της οργής σπουδάζουν πουλώντας λαχεία κρατικής υποκρισίας.
Εδώ αιδώς!
Παραμυθιών γωνία: Λαχεία και γιασεμιά
Της μιας δραχμής τα γιασεμιά | Ατίκ
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΡΘΡΑ