Προσπαθώ να καταλάβω τι κάνει ο Πούτιν στην Ουκρανία και νόημα δεν βγάζω. Είχα προβλέψει ότι δεν θα εισβάλλει σε αυτήν και είχα περιγράψει τι θα υποστεί αν θα το έκανε. Μπορεί να έκανα λάθος τότε, αφού ο Πούτιν εισέβαλε, αλλά όλα τα δεινά που είχα προβλέψει τα έχει πια υποστεί.
Η οικονομία του υποφέρει, έχει πάνω από 200.000 νεκρούς στρατιώτες, έχει εγκλωβιστεί και δεν μπορεί να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω στον πόλεμο, η Ρωσία έγινε χώρα παρίας αφού έχει αποβληθεί από παντού. Τώρα ο Πούτιν βιώνει και την ενδυνάμωση του ΝΑΤΟ που αποκτά νέα μέλη και ενισχύει όλα τα σύνορα με την Ρωσία (ξηρά, θάλασσα, αέρα, κυβερνοχώρο, διάστημα).
Ακόμη και στη μάχη των εντυπώσεων, έχασε ο Πούτιν, όταν οι μισθοφόροι του Πριγκόζιν έκαναν παρέλαση προς την Μόσχα, καταρρίπτοντας ρωσικά αεροσκάφη και σκοτώνοντας Ρώσους στρατιώτες. Ο εξευτελισμός Πούτιν ολοκληρώθηκε με επίσημη ανακοίνωση που ανέφερε ότι εβδομάδες μετά, "δέχθηκε τον Πριγκόζιν στη Μόσχα και μίλησαν επί τρίωρο".
Ο φαντασμένος Πούτιν δεν το έχει καταλάβει ακόμη, αλλά μας απέδειξε ότι στον 21ο αιώνα οι πόλεμοι μεταξύ κρατών είναι αδιέξοδοι και με τρομερό κόστος. Μας αποκάλυψε όμως και κάτι άλλο: Στα αυταρχικά καθεστώτα όπως της Ρωσίας, όπου η Δημοκρατία τους είναι άγνωστη, δεν την έχουν ζήσει, ο λαός σε μεγάλο ποσοστό είναι μόνιμα υποταγμένος. Έχει τυφλή υπακοή στο ηγέτη, πιστεύει την καθολική προπαγάνδα, δεν επιθυμεί να επαναστατήσει.
Πρόκειται για μια σοκαριστική διαπίστωση αν σκεφτεί κανείς ότι αυτός ο λαός ξέρει για φυλακίσεις και δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων, βλέπει πως ζουν στις δημοκρατίες μέσα από το διαδίκτυο, γνωρίζει ότι ο πλούτος της χώρας πάει σε λίγους. Κι όμως τίποτε δεν τον πειράζει. Προέχει η ησυχία του. Ο ηγέτης ξέρει.
