Τα Εξάρχεια είναι εδώ και χρόνια η πιο βρωμερή συνοικία στο κέντρο της Αθήνας. Πιθανόν να την ξεπερνά η γειτονιά πίσω από το Δημαρχείο, όπου μετανάστες από Πακιστάν, Αφγανιστάν κ.α. ζουν σε έναν δικό τους περιβάλλον, αλλά αυτό δεν αλλάζει τις εικόνες που βλέπει κανείς όταν περπατά στα Εξάρχεια. Σπασμένα πεζοδρόμια (από τις μάχες με την ΕΛΑΣ), δρόμοι γεμάτοι λακκούβες, κτίρια σε όλο το πλάτος και μήκος τους μολυσμένα από το σπρέι, ανύπαρκτο πράσινο.

Επί ΣΥΡΙΖΑ μπορούσες να προσθέσεις και τις καταλήψεις δεκάδων κτιρίων, όπου διάφοροι είχαν εισβάλλει σε αυτά, τα λειτουργούσαν κλέβοντας ρεύμα και αποβάλλοντας τους νόμιμους ιδιοκτήτες που δίκιο δεν έβρισκαν. Τον ΕΝΦΙΑ όμως έπρεπε να τον πληρώνουν, όπως και τις ζημιές που είχαν γίνει όταν οι καταληψίες εκδιώχθηκαν. Η Ελλάδα των Εξαρχείων.

Τώρα στην υπέροχη γειτονιά των Εξαρχείων - υπέροχη παρά τις βρωμερές της εικόνες - έχουμε κινητοποιήσεις να μην γίνει το Μετρό. Κινητοποιήσεις που ουδεμία σχέση έχουν με την αγάπη τους για τα Εξάρχεια. Τις κάνουν ακριβώς αυτοί που την κρατούν βρωμερή και σμπαραλιασμένη. Μαζί τους και κάποιοι που την θέλουν έτσι, ώστε να είναι χαμηλά τα ενοίκια και να μην χρειαστεί όταν η γειτονιά αλλάξει, να φύγουν.

Το ΣτΕ αποφάσισε πως το Μετρό γίνεται με όλες τις σωστές προϋποθέσεις και απέρριψε την προσφυγή 50 “κατοίκων” να μην γίνει το έργο. Είναι κάτοικοι της ίδια αντίληψης με αυτούς (του ΣΥΡΙΖΑ), που μέσω ΣτΕ σταμάτησαν τη διπλή ανάπλαση στον Βοτανικό ή αυτούς που σταμάτησαν την περιφερειακή Υμηττού και πάει λέγοντας. Είναι θιασώτες της λογικής «Μην αλλάζετε τίποτε, γιατί ό,τι κι να κάνετε καλό ή κακό, εμείς θα το σταματάμε».

Είναι αυτοί που ποτέ δε ενοχλήθηκαν από το αδιανόητο χάλι των Εξαρχείων.