Το περιστατικό είναι πραγματικό και (μας) δείχνει τη διαφορά εκπαίδευσης των αστυνομικών σε Ελλάδα και ΗΠΑ. Κακοποιημένη γυναίκα σε ένα διάλλειμα του ξυλοδαρμού της παίρνει τηλέφωνο το 911 (αντίστοιχο του δικού μας 100) και ο διάλογος ήταν:
- Παρακαλώ θα ήθελα να παραγγείλω μια πίτσα.
- Έχετε πάρει το 911.
- Ναι, το ξέρω.
- Δεν μπορείτε να μιλήσετε;
- Ναι, μια πίτσα με μπέικον και μανιτάρια.
- Είστε κακοποιημένη;
- Ναι, βάλτε και ντομάτα.
- Οπλοφορεί.
- Ναι, σε πόση ώρα θα την έχουμε;
- Πού μένετε;
- Να την στείλετε στην οδό... και αριθμό...
- Έχει ήδη ειδοποιηθεί το περιπολικό και φτάνει σε 4 λεπτά.
Πάμε τώρα στην Ελλάδα. Παίρνεις τηλέφωνο το 100 και επειδή αυτός που σε κακοποιεί σε ακούει λες «μια πίτσα σε παρακαλώ». Αντιδράσεις; Ας μην τις γράψω, γιατί θα είναι κείμενο για Σεφερλή.
Θέλω να πως ότι η ελληνική Αστυνομία, που η αλήθεια είναι πως έχει σπουδαίες επιτυχίες στο έγκλημα (έχουν εξυγιανθεί όλες οι μεγάλες υποθέσεις), θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί και στην επαφή της με τον πολίτη. Όπως απεδείχθη με τον φόνο της 28χρονης έξω από αστυνομικό τμήμα, δεν υπάρχει καμία εκπαίδευση τους γι’ αυτό.
Η δικαιολογία ότι «κάθε τόσο όλο και κάποιος κάτι καταγγέλλει» δεν είναι αρκετή. Και μία στις 100 να είναι η σοβαρή, θα πρέπει η ΕΛΑΣ να ενεργεί. Συνεπώς, μπορεί ένα περιπολικό να μην είναι ταξί, όπως είπε στην άτυχη 28χρονη ο τηλεφωνητής, ωστόσο στις ΗΠΑ “μοιράζει” και πίτσες.
