Με επιτυχία και μεγάλο ενδιαφέρον από το κοινό που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση-συζήτηση της Τομεακής Επιτροπής Λακωνίας του ΚΚΕ, με θέμα «Νερό: Δυσεύρετο αγαθό για τον λαό–Πεδίο κερδοφορίας για τους ομίλους. Η τραγική κατάσταση στη Λακωνία–Οι θέσεις του ΚΚΕ», τη Δευτέρα (22/10) στην αίθουσα του ΚΑΠΗ Σπάρτης.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιάννης Κελλάρης, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ενώ τοποθετήθηκαν ακόμα οι Γιώργος Πουλοκέφαλος, Δημήτρης Αναστασάκος και πολίτες. Σε ρόλο συντονιστή βρέθηκε ο Δημήτρης Αρφάνης, επικεφαλής τής «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο Δημοτικό Συμβούλιο Σπάρτης.

«Ολοταχώς προς ιδιωτικοποίηση του νερού»
Ο Γιάννης Κελλάρης έθιξε το ζήτημα της λειψυδρίας τόσο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, όσο και σε τοπικό, αναλύοντας το παράδειγμα της Λακωνίας. Τόνισε ότι, «όλη η συζήτηση για τη λειψυδρία αξιοποιείται από την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και τις τοπικές αρχές με συγκεκριμένο στόχο: Για την προώθηση σχεδιασμών που βαθαίνουν την εμπορευματοποίηση του νερού και την εμπλοκή ιδιωτών στη διαχείρισή του». Συγχρόνως, «προωθούν την “ατομική ευθύνη” για κατανάλωση νερού με “ρέγουλα” και εξυπηρετούν την αλλαγή καλλιεργειών, με νέο χτύπημα στους αγρότες».

Πρόσθεσε πως, «το πανελλαδικά διαθέσιμο υδάτινο δυναμικό δεν αξιοποιείται ορθολογικά, ανάλογα με τις ανάγκες ανά περιοχή, ενώ καθυστερούν μια σειρά από αναγκαία έργα υποδομής για τη συγκέντρωση, τη διοχέτευση και τη σωστή κατανομή τού νερού». Και κατήγγειλε ότι «οι αντιπλημμυρικές υποδομές δεν θεωρούνται “επιλέξιμες” από την ΕΕ και δεν χρηματοδοτούνται, επειδή δεν έχουν ανταποδοτικότητα για κράτος και κεφάλαιο». Υπογράμμισε πως «το πρόβλημα, δεν είναι ότι λείπουν οι τεχνικές και οργανωτικές λύσεις απέναντι στη λειψυδρία, αλλά το ότι δεν υλοποιείται συγκεκριμένη πολιτική και έργα, τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα».

Αναφερόμενος στο παράδειγμα της Λακωνίας, πλούσιας σε υδάτινους πόρους, έθιξε το πρόβλημα της υφαλμύρωσης, ιδίως στο νότια τμήμα της, μίλησε για το φράγμα της Κελεφίνας και τις ελλείψεις του, υπογράμμισε την απουσία μικρών ανασχετικών φραγμάτων, στηλίτευσε την «ενεργοβόρα και ακριβή διαδικασία» της αφαλάτωσης.

Αρχικά παρατήρησε ότι, «στη Λακωνία, ενώ υπάρχουν υδάτινοι πόροι, ποτάμια, ρέματα που διασχίζουν όλο τον νομό», ωστόσο «τα προβλήματα είναι τεράστια και στην ύδρευση όπου μια σειρά περιοχές αντιμετώπισαν προβλήματα με την επάρκεια, με διακοπές στην υδροδότηση, μικρή πίεση στο δίκτυο κλπ», ενώ δεν είναι λίγες οι φορές «που παρουσιάζονται προβλήματα και με την ποιότητα του νερού, όπου σε πολλές περιπτώσεις είναι επιβαρυμένο με ρύπους, υφάλμυρο και στα όρια ακαταλληλότητας για ανθρώπινη κατανάλωση και οικιακή χρήση». Πρόσθεσε πως «και στην άρδευση τα προβλήματα απειλούν το εισόδημα των αγροτών, όπου σε πολλές περιοχές “λένε το νερό νεράκι”, για τις καλλιέργειές τους και την παραγωγή που κινδυνεύουν να καταστραφούν, αν δεν έχουν ήδη καταστραφεί από την έλλειψη νερού, αλλά και το φαινόμενο της υφαλμύρωσης, κυρίως στη νότια Λακωνία, που έχει επηρεάσει μεγάλο μέρος των γεωτρήσεων».

«Το φράγμα της Κελεφίνας
σε αυτόματο πιλότο»
Συνέχισε παρατηρώντας ότι «από τη μια δίνονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ και άλλα προγράμματα στη Λακωνία, όπως και την υπόλοιπη Πελοπόννησο, για τη διαμόρφωση των υποδομών για την καπιταλιστική ανάπτυξη, εκατομμύρια ευρώ για λιμάνια ώστε να πιάνουν κρουαζιερόπλοια, εκατομμύρια ευρώ για τα αλιευτικά-τουριστικά καταφύγια για να δένουν οι σκαφάτοι τα γιοτ, για αναπλάσεις και μια σειρά άλλα έργα που μπορούμε να αναφέρουμε», αλλά «το φράγμα της Κελεφίνας, έργο ζωτικής σημασίας για την ευρύτερη περιοχή είναι για χρόνια στον αυτόματο πιλότο και μόλις φέτος έγινε η δημοπράτηση και βγήκε ο ανάδοχος για την κατασκευή του».

Μάλιστα, όπως συμπλήρωσε, το έργο «όταν κάποια στιγμή τελειώσει και δεν έχει την πορεία πχ του φράγματος Ασωπού στη Κορινθία, που έχει καταντήσει νέο γεφύρι της Άρτας, δεκαετίες ανολοκλήρωτο, εντούτοις σε αυτή τη φάση δεν προβλέπεται η κατασκευή δικτύων ώστε να χρησιμοποιηθεί για την άρδευση των καλλιεργειών και αντίστοιχες ανάγκες. Και είναι πολύ πιθανό να έχει την ίδια τύχη με αντίστοιχα έργα όπως το Φιλιατρινό φράγμα, η λίμνη Τάκα στην Τρίπολη, η λίμνη Δόξα στην ορεινή Κορινθία κ.α., όπου για την ώρα πίνουν νερό τα πουλάκια, όπου οι ταμιευτήρες έχουν νερό».

«Λείπουν μικρά ανασχετικά φράγματα,
μύθος η μείωση των βροχοπτώσεων»
Ο κ. Κελλάρης σημείωσε δε, ότι «απουσιάζουν έργα όπως μικρά ανασχετικά φράγματα σε ρέματα της περιοχής, τα οποία αφενός μπορούν να συγκεντρώσουν την επιφανειακή απορροή λειτουργώντας ως μεγάλες δεξαμενές αναρρύθμισης», αφετέρου «να θωρακίζουν τις πεδινές περιοχές από πλημμυρικά φαινόμενα». Είπε ότι «τέτοια έργα προφανώς δεν προχωρούν γιατί δεν αποδίδουν τα αντίστοιχα κέρδη στους επενδυτές και δεν είναι επιλέξιμα».

Επίσης παρατήρησε ότι «σύμφωνα με στοιχεία καταγραφής των βροχοπτώσεων καταρρίπτεται ο μύθος ότι πέφτει δραματικά λιγότερο νερό. Κάποιοι μιλάνε για μείωση 50%, για πρωτόγνωρες συνθήκες δήθεν, τα πραγματικά στοιχεία όμως λένε ότι το πρόβλημα δεν είναι στο αθροιστικό ύψος βροχής, αλλά στον ρυθμό και τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό των βίαιων βροχοπτώσεων που παρατηρούνται κυρίως τους θερμούς μήνες». Για τον ίδιο, «αυτό σημαίνει ότι αν υπήρχαν αυτά τα έργα, θα ήταν εφικτό οι ποσότητες αυτές που δεν υπολείπονται τελικά από τον μέσο όρο, σε μερικές περιπτώσεις είναι και μεγαλύτερες, αντί να καταλήγουν στη θάλασσα και να χάνονται, να αποθηκεύονται και να συμβάλλουν καθοριστικά στην άρδευση πεδινών περιοχών με σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας και υφαλμύρωσης». Όμως, «τέτοια έργα ζωτικής σημασίας για την αγροτική παραγωγή και τον λαό δεν είναι στις προτεραιότητες της ΕΕ, των κυβερνήσεων και της Περιφέρειας».

«Μη βιώσιμη η αφαλάτωση,
δεν υποφέρουν όλοι το ίδιο από τη λειψυδρία»
«Αντίθετα», όπως υπογράμμισε, «συχνά προκρίνουν την λύση της αφαλάτωσης, η οποία έχει μπει στα σχέδιά τους και ως μια λύση για την περισσευούμενη ενέργεια, όμως εκτός από εξαιρετικά ενεργοβόρα και ακριβή διαδικασία, είναι μη βιώσιμη, αφού για την εξασφάλιση βιωσιμότητας αυξάνεται η τιμή του αφαλατωμένου νερού, αλλά έχει και άλλα σοβαρά μειονεκτήματα».

Σημαντικό ζήτημα και οι προτεραιότητες που τίθενται. «Ξέρουμε πολύ καλά ότι στις περιοχές που το πρόβλημα της λειψυδρίας εμφανίζεται πιο οξυμένο, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, δεν υποφέρουν όλοι το ίδιο», είπε. Για να προσθέσει ρητορικά, «ποιος δεν ξέρει, ότι στους τουριστικούς προορισμούς, προτεραιότητα έχουν οι πισίνες των ξενοδοχείων και όχι οι καλλιέργειες που διψάνε; Ενώ και οι κάτοικοι μαθαίνουν να ζουν με τις συχνές διακοπές νερού; Ποιος δεν ξέρει ότι για παράδειγμα στην Αργολίδα, που οι καλλιέργειες ξεραίνονται από το υφάλμυρο νερό, δίνουν 54 εκατ. ευρώ για να πάει το νερό τού Ανάβαλου στην Ερμιονίδα, εκεί δηλαδή που υπάρχουν πεντάστερα ξενοδοχεία με γήπεδα γκολφ και πισίνες;»

Επίσης, αναρωτήθηκε με νόημα: «Ποιος είναι αυτός που δεν βλέπει σε πολλές περιοχές και μέσα σε συνθήκες υποτίθεται κλιματικής κρίσης να προχωρούν μια χαρά οι επενδύσεις ιδιωτικών εμφιαλωτηρίων που δεσμεύουν πηγές και ολόκληρες περιοχές για γεωτρήσεις, αντλούν και εμπορεύονται τεράστιες ποσότητες νερού, ενώ δίπλα ολόκληρες περιοχές υποφέρουν από έλλειψη νερού και κάτοικοι “λένε το νερό, νεράκι!”. Αυτούς δεν τους επηρεάζει άραγε η κλιματική κρίση;».

Πουλοκέφαλος: «Μικρά ανασχετικά φράγματα
για συλλογή νερού από τους χειμάρρους»
Ο Γιώργος Πουλοκέφαλος, πρώην περιφερειακός σύμβουλος, αναφέρθηκε «στη σημασία που έχουν για την περιοχή τα μικρά ανασχετικά φράγματα, τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν και για τη συλλογή νερού από χειμάρρους, που χάνεται στην θάλασσα, αλλά και ως αντιπλημμυρικά έργα, σε μια περιοχή που στο παρελθόν έχει δοκιμαστεί από τέτοια φαινόμενα».
 
Αναστασάκος: «Καμιά ουσιαστική παρέμβαση
στον Δήμο Ανατ. Μάνης»
Ο Δημήτρης Αναστασάκος, πρώην δημοτικός σύμβουλος Ανατ. Μάνης με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», αναφέρθηκε «στο έντονο πρόβλημα της περιοχής στην έλλειψη νερού για ύδρευση και άρδευση», μίλησε για «πολλές γεωτρήσεις που έχουν στερέψει και αντλούν από όλο και μεγαλύτερο βάθος», ενώ τόνισε «την ανυπαρξία αντιπλημμυρικών-αντιδιαβρωτικών έργων στην περιοχή, σε έναν δήμο που δοκιμάστηκε πριν δύο χρόνια από καταστροφικές πυρκαγιές και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική παρέμβαση».

Ανησυχία για ανεμογεννήτριες,
εργοστάσιο απορριμμάτων και μεταλλείο Μολάων
Τον λόγο στη συνέχεια πήραν και κάτοικοι, οι οποίοι περιέγραψαν «ζοφερή κατάσταση στην περιοχή, σε ύδρευση και άρδευση», καθώς και ανησυχία για «τις επιπτώσεις στο περιβάλλον από την αθρόα εγκατάσταση ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων, που μεταξύ άλλων έχουν επιπτώσεις και στον υδροφόρο ορίζοντα». Αναφέρθηκαν επίσης και «στις επιπτώσεις στο περιβάλλον και τους υδροφόρους της περιοχής, από τη λειτουργία των εγκαταστάσεων (διαχείρισης απορριμμάτων) της ΤΕΡΝΑ», φέρνοντας το παράδειγμα «του σταθμού στη Σκάλα Λακωνίας», λέγοντας ότι «η λειτουργία του έχει προκαλέσει την δικαιολογημένη αντίδραση των κατοίκων της περιοχής». Τέλος, εκφράστηκε «έντονος προβληματισμός για τη νέα επένδυση στο μεταλλείο Μολάων» και τις «επιπτώσεις που θα έχει στην ευρύτερη περιοχή, στο περιβάλλον και την μόλυνση του νερού».

Στην εκδήλωση τέθηκε πλαίσιο άμεσης διεκδίκησης για:
• «Φτηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για τον λαό, με άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 30% σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους
• Πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζομένων στον κλάδο
• Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής τής Κοινοτικής Οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας
• Αποκλειστικά κρατική, ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων, στο σύνολο της κάθε υδρολογικής λεκάνης, που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, τον εμπλουτισμό, τη διασφάλιση επάρκειας και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα
• Άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, συμβάσεις παραχώρησης και ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία δασών και δασικών εκτάσεων αποκλειστικά από το κράτος».