Έλα της θάλασσας θεριό και του πελάγου μπόρα
το φοβερό σκουπιδαριό να διώξεις απ’ τη χώρα.
(Ν. Γκάτσος)
Οι πάντες παντού μιλούν για το σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών. Έγκλημα που οι χαρακτηρισμοί του Ποινικού μας Κώδικα όπως: εκ προθέσεως, με δόλο α' βαθμού, προσχεδιασμένο – αφού πάντες οι «αρμόδιοι» γνώριζαν και για δεκαετίες αδιαφορούσαν - ειδεχθούς, κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροήν από εγκληματίες ιδιαιτέρως επικίνδυνους, κατά συναυτουργία και καθ’ υποτροπήν κτλ, δεν φτάνουν για να αποδώσουν το μέγεθός του και οι λέξεις ωχριούν μπροστά σ’ αυτό που έγινε. Και ατέλειωτες συζητήσεις από πολιτικούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, ʺειδικούςʺ, παράγοντες της τοπικής λεγόμενης αυτοδιοίκησης (πολιτικοί, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι και η τοπική αυτοδιοίκηση είναι οι τέσσερεις παράγοντες που κατέστρεψαν την Ελλάδα), αναλυτές, βουλευτές, υποψήφιοι βουλευτές, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, υποψήφιοι όλων αυτών των κατηγοριών που νιώθουν καθώς λένε συντριμμένοι. Και λόγια τυπικά έτσι για να φανούμε, να μην υστερήσουμε, όπως γίνεται πάντα και όλα αποδεικνύουν άλλη μια φορά ακόμα και τώρα μέσα στη μεγάλη συμφορά, πόσο σοβαροί είμαστε. Ατέλειωτες συζητήσεις που σπέρνουν σύγχυση και πλακώνουν την ψυχή. Γιατί σε τέτοιες ώρες βοηθάς αν μπορείς και σωπαίνεις. Ενώ αυτοί στο σύνολό τους σκοπεύουν άλλη μια φορά να εκμεταλλευτούν την τραγωδία, άλλοι για να σωθούν, άλλοι για να αποκομίσουν οφέλη – ακόμα και οι δικηγόροι τρίβουν τα χέρια τους - άλλοι για να επιδειχθούν προβάλλοντες τις γνώσεις τους, οι συνδικαλιστές για να πουν πόσο χρήσιμοι είναι, αφού τα είχαν προβλέψει και όλα τούτα φαίνονται στο ύφος τους, και πλείστα άλλα που ακούμε ή μάλλον δεν ακούμε και δεν βλέπουμε εκτός απ’ αυτά. Έτσι εγώ σήμερα δεν θα πω τίποτα για την τραγωδία - όλα άλλωστε είναι ειπωμένα - γονατίζοντας μπροστά στα βλαστάρια που χάθηκαν και στις οικογένειές τους.
Αν μπορούσα όμως θα απευθυνόμουν σε όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς, κυβερνώντες και μη και θα τους έλεγα δυο λόγια. Αν ήμουν δε νεώτερος και είχα όρεξη θα πήγαινα και στη Βουλή και θα ζητούσα την άδεια να τους απευθύνω δυο λόγια. «Θέλω κι εγώ, θα έλεγα, να πω δυο κουβέντες σαν Έλληνας, σαν γέροντας, μιας και στις μέρες μας δεν βρίσκεται κανείς εδώ μέσα να πει δυο αλατισμένα πράγματα. Δυο σοβαρές κουβέντες, όπως έκαναν στην αρχαιότητα οι φιλόσοφοι. Κι αν βρεθεί φροντίζετε εσείς να τον φιμώσετε». Νομίζω θα μου έκαναν τη χάρη. Θα ήθελαν να ακούσουν τί θέλει να πει ένας παράξενος και τρελός γέροντας. Θα έλεγα λοιπόν:
-Αλήθεια, θα σας βάλει μυαλό το γεγονός του σιδηροδρομικού εγκλήματος σήμερα, οι σεισμοί στην Τουρκία χθες και αύριο εδώ, ο πόλεμος στην Ουκρανία; Από όλα τα κακά τέλος πάντων που συμβαίνουν καθημερινά στον τόπο μας ήτοι από τα απλά τροχαία ατυχήματα, τις τραγωδίες με καρκίνους σε μικρά παιδιά κι ένα σωρό άλλα θα παραδειγματιστείτε ποτέ; Θα διδαχθείτε τίποτα; Θα σας γίνουν μαθήματα; Με μια λέξη θα βάλετε μυαλό; Εννοώ να μιλάτε όμορφα σαν Έλληνες, όπως μιλούσαν οι Έλληνες ταπεινά αντί να τρώγεστε σαν τα σκυλιά; Καλά, δεν γνωρίζετε ότι η Βουλή είναι το μεγαλύτερο σχολειό και σεις οι πρώτοι και καλλίτεροι παιδαγωγοί; Τί παράδειγμα δίνετε στους Έλληνες και περισσότερο στα παιδιά με την όλη συμπεριφορά σας εδώ μέσα; Και δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε περιστατικά. Είστε όλοι σας ευχαριστημένοι; Θα δείξετε κάποια στιγμή δύναμη εγκεφαλική; Γιατί εδώ φαίνεται η δύναμη. Να μπορείτε να πατήσετε τον εγωισμό σας, τον φανατισμό σας όλοι σας. Και γενικά με αυτό το πνεύμα θα προσπαθούσα να τους γδύσω με δυο αλήθειες δυνατές. Να τους φύγει τέλος πάντων ο τουπές και να ακούσουν οι Έλληνες. Και για να γίνει και κάτι άλλο πέρα από τους ίδιους σκυλοκαυγάδες που ακούγονται εντός και εκτός Βουλής.
-Φτάνουν πια τα κακά. Μην τρωγόσαστε λοιπόν και αφήστε τα παιχνίδια, τις υποκρισίες και τις ψευτιές όλοι σας. Γιατί τα ψέματα οδηγούν στα αίματα. Τελικά όλη η κακία και η πονηριά και η παλιανθρωπιά απ’ την οποία διακατέχεστε και την οποία έχετε αναγάγει σε επιστήμη πηγάζουν από την αμορφωσιά. Γιατί τί κι αν κατέχετε ξένες γλώσσες, να τις βράσω, τί κι αν έχετε διπλώματα απ’ τα καλλίτερα πανεπιστήμια του κόσμου όπως λέτε, τελικά αποδεικνύεστε αμόρφωτοι, ακαλλιέργητοι. Όπως για να γίνει ένα κούτσουρο έργο τέχνης, άγαλμα, έπιπλο, λαούτο, λύρα, βιολί, τέμπλο εκκλησιάς πρέπει να το δουλέψεις έτσι και σεις τώρα πρέπει να δουλευτείτε, να παιδευτείτε. Ας μάθατε γλώσσες κι ας πήρατε διπλώματα από εδώ και την αλλοδαπή, στην πραγματικότητα παραμένετε κούτσουρα, στελέχη στη γλώσσα τη δική σας την κομματική, διότι στέλεχος σημαίνει κούτσουρο. Και τούτο γιατί δεν υπήρξαν για όλους εσάς μαστόροι της ψυχής κι αυτό αποδεικνύουν τα έργα και τα λόγια σας εδώ μέσα για δεκαετίες πολλές. Την πιθανότητα να κρίνετε τους εαυτούς σας, να κάνετε όπως λέτε αυτοκριτική και ν’ αλλάξετε τακτική, τη σκεφτήκατε ποτέ;
Είπα μαστόροι της ψυχής. Αλήθεια πού να βρεθούν; Τα σχολεία είναι πια διαφθορεία. Τα πανεπιστήμια το ίδιο και χειρότερα και σ’ αυτή την άθλια κατάσταση τα καταντήσατε εσείς. Μαθήτευσε, έλεγαν παλιά, κοντά στον Αριστοτέλη, στον Πλάτωνα, στον Γοργία, τον Σωκράτη. Έτσι πήραν μορφή οι μεγάλοι άνδρες που άφησαν το στίγμα τους στην ανθρωπότητα, χάραξαν κι άνοιξαν δρόμο και την οδηγούν. Και εσείς αυτά τα πνεύματα τα εχθρεύεστε, τα πολεμάτε τα εξοστρακίζετε απ’ τα σχολειά γιατί σας ενοχλούν, εισάγετε ανεμιαία δόγματα δικά σας κομματικά, που τα λέτε προοδευτικά και δημοκρατικά και μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Πώς λοιπόν απ’ τα σχολειά να βγουν παιδιά μορφωμένα και καλλιεργημένα κι όχι φανατισμένα και κομματικοποιημένα; Πώς να βγει ένας άνθρωπος καλός καγαθός; Φθάσαμε στο κατάντημα οι ίδιοι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, πνευματικοί υποτίθεται άνθρωποι ανωτάτης παιδείας, να απεργούν για να μην περάσει η αξιολόγηση. Γιατί είναι, όπως λένε, αντιεπιστημονική και αντιπαιδαγωγική. Και αυτά τα υποστηρίζουν κόμματα που συνθήματά τους έχουν «την άρχη της ήσσονος προσπαθείας» και «η αριστεία είναι ρετσινιά». Και σκέφτομαι: Όταν είσαι άρρωστος ψάχνεις να βρεις τον άριστο γιατρό να του εμπιστευθείς την υγεία σου. Όταν γίνονται εκλογές, μας λένε, να ψάξουμε να βρούμε και να ψηφίσουμε τον καλλίτερο. Στην παιδεία γιατί η αριστεία είναι ρετσινιά; Τί τρέλα κι αυτή! (Αλλά, μη φοβάστε εσείς οι εκπαιδευτικοί, η αξιολόγηση δεν πρόκειται να περάσει, εκλογές γαρ εγγύς. Έτσι θα πορευόμαστε, στα τυφλά. Έκανα λόγο ειδικά για την παιδεία και τη στάθμη της γιατί «πᾶν ἔργον τῆς πολιτείας ἐς τὴν παιδείαν ἀνῆψεν», λέει ο Πλούταρχος στον Λυκούγρο).
Και παρητήθη, είπαν, ο αρμόδιος υπουργός «αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τα διαχρονικά λάθη του Ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος». Για φαντάσου! Ποιά ευθύνη αναλαμβάνει και πώς; την πολιτική ή την ποινική; Αφού φροντίσατε με νόμους όνειδος να μην έχει ευθύνη και περάσατε διάταξη στο Σύνταγμα (αρθ. 86), παγκόσμια πατέντα συνταγματολόγων καθηγητών με βαρύγδουπα ονόματα όπως Βενιζέλου και Παυλόπουλου, όλοι σας την έχετε καταδικάσει, αυτή όμως στέκει αγέρωχη εκεί προς δόξαν της υποκρισίας σας. Ποιόν κοροϊδεύετε; Θα καθήσει ποτέ ο Καραμανλής και οι άλλοι υπουργοί στο ίδιο εδώλιο με τον σταθμάρχη; Γιατί ποιός δεν καταλαβαίνει ότι η παραίτηση και η ανάληψη ευθύνης έγινε για το θεαθήναι; Ήτοι για να βγει βουλευτής και να ξαναγίνει υπουργός, όπως ακριβώς συνέβη και με άλλους κατά το παρελθόν. Και θα ήταν υπουργός και βουλευτής αν δεν λεγόταν Καραμανλής;
Το αμίμητο όμως το είπε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ακολουθώντας το παλαιό «ποτέ ξανά». Όπως ακούσαμε μετά την πλημμύρα στη Μάντρα, μετά την άλλη μεγάλη συμφορά στο Μάτι, τότε που είχαν γίνει όλα καλά και θα ξανάκαναν τα ίδια καθώς έλεγαν με καμάρι οι «αρμόδιοι και υπεύθυνοι» και αυτά αρκούν. Το αμίμητο λέω, είπε ο Πρωθυπουργός με τη φράση «ποτέ ξανά σας το υπόσχομαι».
Τί λες, δόλιε, πρώτε υποκριτή εσύ, όπως ο άλλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πήγε να δώσει αίμα και χασκογέλαγε, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας που πετούσε λουλούδια στο βαγόνι του θανάτου και σκούπιζε τα χέρια της - ʺβγήκε η ντροπή στο δρόμο και περιγελά τον κόσμοʺ - και θέατρο, θέατρο, θέατρο; Γιατί εγώ υπόσχομαι και βεβαιώνω από εδώ πως δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Και ένας ο αίτιος για την κακοδαιμονία μας όλα αυτά τα χρόνια: η κομματοκρατία. Ποιός αμφιβάλλει ότι τα κόμματα της μεταπολίτευσης, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο οδήγησαν την πατρίδα μας στην άθλια αυτή κατάσταση; Και στο καθένα ανήκει το ποσοστό ευθύνης του και όλα μαζί έφτιαξαν τη σημερινή πατημένη τρομάρα που βιώνουν οι Έλληνες. Εσείς δεν στερήσατε τις επόμενες γενιές από εθνικούς πόρους, υποκριτικά λέγατε και λέτε πως τις σώζετε και φροντίζετε γι’ αυτές και τώρα φθάσατε στο σημείο να δολοφονείτε κυριολεκτικά τα παιδιά της Ελλάδος. Μια λοιπόν η αιτία του κακού. Η κομματοκρατία που υποκριτικά και πάλι τη λέτε αξιοκρατία. Ήτοι τόσο άξιοι, ικανοί και υπεύθυνοι στις επιλογές σας εσείς που κυβερνήσατε και κυβερνάτε ώστε βάζετε δυο τρένα που κινούνται αντίθετα στις ίδιες ράγες. Και βγαίνετε και λέτε πως οι κηδείες των παιδιών που δολοφονήσατε θα γίνουν δημοσία δαπάνη. Πότε θα σταματήσετε όλοι σας να κοροϊδεύετε, θα αποφασίσετε να σοβαρευτείτε και θα αλλάξετε πορεία; Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει τέτοια ελπίδα. Και είναι τούτο η πιο ακραία τραγωδία.
Υστερολόγιο: Έχουμε φθάσει σε τέτοιο σημείο σαπίλας ώστε μεγάλος τηλεοπτικός δίαυλος να αναγγέλει υπερηφάνως ποιό κανάλι είχε τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα για το τραγικό γεγονός τη νύχτα της Εθνικής συμφοράς. Η Ελλάδα κλαίει και πενθεί και τούτοι καμαρώνουν. Αναρωτιέμαι αν έχουν ζήσει θανάτους να δουν τη γλύκα. Πολλώ μάλλον τους σημερινούς. Ο Πρωθυπουργός αμέσως έπρεπε να κλείσει το κανάλι (= οχετός, βόθρος αυτό σημαίνει η λέξη κανάλι). Και το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, η ανεξάρτητη ελεεινή αρχή πού είναι; Αλλά είναι κι αυτά κομμάτι της κομματικής σαπίλας.
