
Στους εκατό (100) Έλληνες ούτε δύο δεν σκέφτονται ελληνικά. (Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον αν οι δημοσκόποι έκαναν μια έρευνα). Κάθε μέρα που ξημερώνει πληγώνεται η καρδιά μ’ αυτή την πατρίδα. Όλοι οι άνθρωποι της γης προσκυνούν «το φως του κόσμου», την Ελλάδα, κι εμείς κάθε μέρα την αποδομούμε. Όσο πάμε και χειρότερα. Και μας λένε αυτοί που την καταστρέφουν – με όλον τον μηχανισμόν προπαγάνδας στα χέρια τους – ότι πάμε καλά κι έχουμε και… ανάπτυξη.
Αναρωτιέμαι αν τελικά σήμερα έχουμε πατρίδα. Οι Σκοπιανοί τα δικά τους και τους παρακαλούμε να εφαρμόσουν τη συμφωνία των Πρεσπών. Οι Αλβανοί το ίδιο. Ως και ο Ράμα έρχεται στην Αθήνα, μας φτύνει κι εμείς λέμε γύρισε νοτιάς κι έβαλε υγρασία. Αφήστε πια τον Τούρκο που όλο ζητάει κι όλο παίρνει. Οι Τούρκοι απειλούν και διεκδικούν τον τόπο. Οι Δυτικοί καραδοκούν και διεκδικούν τον τρόπο με τις παντοειδείς ανωμαλίες που σπεύδουν να υιοθετήσουν οι δικοί μας άρχοντες. Και η Ελλάδα αγνώριστη, με τον Έλληνα να αισθάνεται ανέστιος.
Γιατί σκοτώνουν την πατρίδα; Διότι για μένα πατρίδα είναι πρώτ’ απ’ όλα η γλώσσα. Δείτε πώς έχουν καταντήσει την ελληνική γλώσσα. Μια ματιά στην κρατική τηλεόραση και τους άλλους σταθμούς αρκεί. Αφήστε τις ξενόγλωσσες επιγραφές των καταστημάτων και αλλού ανά το πανελλήνιον. Και ο υπάρχων νόμος κοιμάται στα χαρτιά. Έτσι σταματημός δεν υπάρχει. Και όμως αυτή η γλώσσα αντέχει, αλλά για πόσο ακόμα;
Έχουν γδάρει κυριολεκτικά την Ελλάδα τριακόσιοι (300) βουλευτές και τριάντα χιλιάδες τρωκτικά παρατρεχάμενοί τους κομματικοί χαραμοφάηδες. Και φορολογούν τη γερόντισσα που παίρνει 350€ αγροτική σύνταξη για το σπιτάκι στο χωριό που έφτιαξε ο παππούλης της, ο πατέρας της ή ο πεθερός της, αγωνιστές των Βαλκανικών πολέμων. Και για την ξελότζα (=πρόσκτισμα του χωριάτικου σπιτιού με μονόριχτη στέγη για στάβλισμα ζώων ή αποθήκευση ξύλων) πληρώνει ΕΝΦΙΑ, καίτοι δεν αποφέρουν εισόδημα. Και όλοι τους τής τον είπαν «άδικο φόρο», που «δεν διορθώνεται αλλά καταργείται», όπως υποσχόταν μέλλων πρωθυπουργός της «πρώτη φορά Αριστεράς». Μα σαν ήρθε στην εξουσία αυτός που τά ’λεγε, αύξησε τον ΕΝΦΙΑ και τους άλλους φόρους. Για τις παχυλές απολαβές όμως των βουλευτών, που δεν ονομάζονται έτσι ούτε μισθός, αντιμισθία ή αμοιβή, αλλά αποζημίωση δεν υπάρχει φόρος. (Από τις 88 χιλιάδες υπόκεινται σε φορολογία οι 8 χιλιάδες. Αποζημίωση γαρ). Τώρα τί ζημιά του κάναμε αυτού του τράγου, εμείς που τον χειροκροτήσαμε, τον ζητωκραυγάσαμε, τον ψηφίσαμε για να τον αποζημιώνουμε κι από πάνω, δώστε, αν μπορείτε απάντηση! Φορολογούν όμως τη σύνταξη των 350€. Και ο άνθρωπος ζει, μας λέει ο πρωθυπουργός, με 400€ το μήνα, ενώ για να ζήσει ένα πουλάκι, να του αγοράζεις κανναβούρι, θέλει 300€ το μήνα. Τί να λέει κανείς;
Όσο για τις αρπαχτές τους, φτιάχνουν επιτροπές, που δεν καταλήγουν πουθενά. Είναι όλες απαλλακτικές και σκοπό έχουν να θησαυρίζουν οι βουλευτές - μέλη των επιτροπών. Και το κάθε κόμμα δικό του πόρισμα. Ως και τραπεζικοί λογαριασμοί στα πορίσματα των κομμάτων βαφτίζονται αριθμοί κινητών τηλεφώνων. Και ένας εισαγγελέας δεν υπάρχει πουθενά. Αυτοί βλέπετε, εισαγγελείς και δικαστές, περιμένουν όταν συνταξιοδοτηθούν να ξαναδιοριστούν Πρόεδροι ή μέλη των Ανεξαρτήτων λεγομένων Αρχών ή Οργανισμών ή να αναλάβουν διαιτησίες ή… ή… ή… Δεν γίνεται λοιπόν να τα χαλάσουν με την εκτελεστική εξουσία στην οποίαν υπάγονται πια όλες οι άλλες.
Και δουλογνώμονες και δουλοπάροικοι, τσογλάνια των ισχυρών της γης οι δικοί μας ταγοί χρόνια τώρα στο σύνολό τους σχεδόν. Νοιώθω ντροπή. Και να λένε, όπως πάντα και κατά τις πρόσφατες εκλογές, να πάμε οπωσδήποτε να ψηφίσουμε, γιατί είναι τάχα κρίσιμες. Και τα λένε αυτοί που παίρνουν 50.000€ το μήνα. Να πάμε να ψηφίσουμε αυτούς. «Α, πρέπει να συμμετέχεις». Και αν δεν πας, φέρνουν κιόλας – τά ’χουν έτοιμα – κάτι λόγια του Σόλωνα για τον «άχρηστο πολίτη». (Τον Σόλωνα και τους άλλους αρχαίους τους θυμούνται όταν τους συμφέρει, αφού τον άλλο καιρό τους έχουν… γραμμένους).
«Δεν πρέπει λοιπόν να απέχεις» και άλλα τέτοια ηχηρά από όλους τους και από τον πρωθυπουργό, που πριν λίγο καιρό καλούσε τους βουλευτές του ήτοι το κοπάδι των χειροκροτητών να απέχουν, αν είναι να μην ψηφίσουν τον νόμο για τον γάμο των ομοφυλοφίλων. (Άκου γάμος ομοφυλοφίλων, άκου νόμος υπόνομος, που τον κουβέντιαζαν σοβαροί υποτίθεται άνθρωποι τρεις ημέρες στη Βουλή). Απέχω λοιπόν γιατί θέλω να προστατέψω την αξιοπρέπειά μου, όση μου απόμεινε. Άλλωστε μέσα στην ανισορροπία που μας δέρνει τί δύναμη έχω και ποιόν να επηρεάσουν τα γραφόμενά μου, αφού πουθενά πια δεν υπάρχει αλήθεια, σοβαρότητα, μεγαλοψυχία. Ό,τι και να πεις δεν σε πιστεύει κανείς. Ούτε εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό!
Απόλυτη εγκεφαλική μοναξιά. Εδώ, δυστυχώς μας οδήγησαν. Και να μην έχεις άνθρωπο να πεις δυο αληθινές κουβέντες. Και όλοι τρέχουν αλαφιασμένοι για το χρήμα. Έπαψε πια να υπάρχει γαλήνη. Δείτε τί γίνεται εν όψει του καλοκαιριού, ιδιαίτερα στα νησιά και γενικά στους προσφιλείς λεγόμενους τουριστικούς προορισμούς. Όλοι πανικοβλημένοι. Και οι γυναίκες, δείτε τες στις τηλεοράσεις και αλλού, βαμμένες, ξετραχηλισμένες, γδυτές, με τα τατουάζ, κάνουν σαν παλαβές. Και συ πρέπει να είσαι απλός θεατής. Σ’ αυτό το θεατρικό έργο που παίζεται να μην συμμετέχεις. Να μην υπάρχεις, να μη σε λογαριάζει κανείς.