Η γιαγιά Μαρίνα από τη μεριά του πατέρα μου – λουλουδίζει το χώμα που τη σκέπασε – όποιον έβλεπε και περισσότερο εμάς τα παιδιά, όχι μονάχα τα ’γγόνια της αλλά όλα τα παιδιά, μας γέμιζε ευχές. Αλήθεια, πού τα έβρισκε εκείνα τα λόγια τα τόσο γλυκά και αγαπησιάρικα; Άλλοτε θα γράψω και θα αναφέρω μερικά, που κατέληγαν πάντα στην ίδια ευχή: Να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς, που χρησιμοποιώ κι εγώ κάπου κάπου. Και μας φίλευε καλούδια: καραμέλες, καρύδια, σύκα ξερά, ζαχαράτα, κάντιο, κουφέτα… και φιλιά, που είχε πάντα στην κασέλα της και την καρδιά. Πού τα έβρισκε;
Τα θυμήθηκα αυτά όταν άκουγα πρόσφατα τον ευρωβουλευτή Νίκο Παππά – να τα λέμε τα ονοματάκια τους – πέρα από το υβρεολόγιο που εξαπέλυσε, όπως «μπάτσοι» και τα όμοια, που χρησιμοποιούν όλοι του κόμματός του, ακόμα και ο κ. Βούτσης ως Πρόεδρος της Βουλής, να εύχεται σε αστυνομικό «κακό ψόφο» και «να μη χαρεί ό,τι αγαπάει», και άλλα πολλά που τ’ ακούσατε και τα ξέρετε, αφού ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων και σχολίων, όχι μόνον από τους αστυνομικούς αλλά απ’ όλο το φάσμα της κοινωνίας, ακόμη και πολιτικούς. Των τελευταίων επιδιωκόντων, όπως πάντα – παλιά τους τέχνη – να εκμεταλλευτούν το γεγονός και να αποκομίσουν κομματικά οφέλη, οι μεν κατακρίνοντες τη συμπεριφορά τού ευρωβουλευτή, οι δε ομοϊδεάτες συμφωνούντες και επαινώντας, όπως ο πολύς Πολλάκης, με τον αυτόν πάντα σκοπόν από όλους τους.
Δεν αρκέστηκε όμως σ’ αυτά ο κύριος ευρωβουλευτής – για συγγνώμη ούτε σκέψη, άγνωστη γαρ λέξη στους πολιτικούς – αλλά αφού απέβαλε παν ίχνος ευπρεπείας, ως απόφοιτος καταγωγίων εξετόξευσε κακοήθειες κατά της προέδρου του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας που τόλμησε να σχολιάσει τη συμπεριφορά του. Και: «Ποιά είσαι εσύ, βρε γυναικούλα, πέρα από τα γνωστά ωραία προσωπικά σου, που ξέρουμε όλοι; Εγώ δεν φύτρωσα, ούτε αξιοποίησα το κρεββάτι μου» και άλλα ηδονιστικά τα οποία ενέκρινε το κόμμα του και ο αρχηγός του, αφού έλαμψαν δια της εκκωφαντικής σιωπής τους.
Έτσι το παλληκάρι, ο ευρωβουλευτής, συνέχισε να απειλεί, ποιόν ή ποιούς δεν γνωρίζω να σας πω, με διάπραξη κακουργημάτων λέγοντας: «Θα κλαίει η μάννα σου η βρωμιάρα» (όπως ορισμένοι φιλάθλιοι βρίζουν τη μάννα ή τη γυναίκα του διαιτητή στα γήπεδα κι ας μην την έχουν δει) για να συμπληρώσει: «Είσαι φακελωμένος. Αγράμματο σκουπίδι (λέει ο γραμματισμένος), άκουσε να δεις για το καλό σου. Πρόσεχε τί λες, πώς το λες και σε ποιόν το λες. Θα σου στείλω κανένα πεϊνιρλί στο σπιτάκι σου, είσαι φακελωμένος. Πρόσεχε». Και δεν εξετάζω αν κάποιος ή κάποιοι τον προσέβαλαν ή τον προκάλεσαν. Γιατί ακόμα και έτσι, αυτός δεν είχε δικαίωμα να απαντήσει με προσβολή. Διότι είναι βουλευτής, ευρωβουλευτής ήτοι νομοθέτης και καθοδηγητής, παιδαγωγός, της κοινωνίας ταγός.
Και το ερώτημα που προβάλει: Ακούσατε κάποιον του υποκόσμου, από όλη τη μορταρία τέλος πάντων να εκφράζεται μ’ αυτόν τον τρόπο; Αλήτη του Σηκουάνα ή εταίρα της Μονμάρτης, μιας και μιλάμε για ευρωβουλευτή ή της Τρούμπας παλιά; Λεμβούχο του Πειραιά ή καραγωγέα; Και δεν θέλω να προσβάλω τη συμπαθή τάξη των λεμβούχων ή των εταιρών.
Ε, ο κύριος ευρωβουλευτής που εκπροσωπεί το Έθνος, όλους αυτούς τους ξεπερνά. Μιλεί και μας διασύρει διεθνώς. Δίδει και το παράδειγμα στους νέους, και στο κόμμα του καμαρώνουν. Το φυντάνι εύχεται «κακό ψόφο» και «να μη χαρείς ό,τι αγαπάς» και τα λοιπά, πράγμα που κάνει να αναρωτιέται κανείς: Πόσο μίσος πρέπει να έχει για να εύχεται σε άλλον να μη χαρεί ό,τι αγαπάει; Και για τα υπόλοιπα πόσο ρυπαρή ψυχή; Και αυτόν τον έχουμε ευρωβουλευτή και η συμπεριφορά του από ενίους του κόμματός του αποδεκτή και επαινετή. Να τους χαιρόμαστε. Και το πιο μεγάλο κακό, που όλοι σχεδόν οι πολιτικοί όλων των κομμάτων κινούνται στο ίδιο πνεύμα και ακολουθούν την ίδια γραμμή. Τους βλέπουμε στη Βουλή πώς συμπεριφέρονται. Τους βλέπουμε και το μόνο συμπέρασμα είναι ότι αυτοί ντροπιάζουν τον άνθρωπο. Κάτω από το βερνίκι των προσώπων τους και τα φανταχτερά αξιώματα κρύβονται άνθρωποι κίβδηλοι και σκοτεινοί.
Και άλλα ερωτήματα ανακύπτουν όπως: Αυτά έχουν σχέση με την άσκηση των καθηκόντων τους, το απεριόριστο έκφρασης γνώμης ή ψήφου, όπως λέει το Σύνταγμα; Αλλά ποιό Σύνταγμα που το έχουν καταντήσει χειρότερο από Αστυνομική διάταξη και όλοι τους πάνω του ασελγούν.
Και πιο πέρα ακόμη: Πού είναι ένας εισαγγελέας, ευρωεισαγγελέας από εκείνους τους λαλίστατους να μας πει αν η συμπεριφορά αυτή είναι νόμιμη, έχει σχέση με την άσκηση των καθηκόντων του, ιδιαιτέρως αν ο ευρωβουλευτής απειλεί με διάπραξη κακουργημάτων;
Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται ότι οι Νόμοι, το Σύνταγμα, οι θεσμοί και τα τοιαύτα, προκειμένου περί πολιτικών δεν έχουν καμμία ισχύ. Είναι ανενεργοί. Δεν λειτουργούν ούτε σαν σκιζούρια που έστηναν παλιά στα χωράφια για να προγκάνε τα ζουλάπια. Αυτοί για τις παράνομες πράξεις τους, τα ψέματα που λένε και τα εγκλήματά τους γενικώς, δεν υπόκεινται σε κανέναν φραγμό. Δεν τους σκιάζει φοβέρα καμμιά. Βουλευτές γαρ και υπουργοί.
Και γιατί, θα αναρωτηθείτε, οι βουλευτές και οι υπουργοί συμπεριφέρονται έτσι; Στο ερώτημα η απάντηση είναι απλή: Διότι έχουν ασυλία και οι υπουργοί είναι ανεύθυνοι. Από το ρήμα συλάω ή συλέω ή συλεύω που σημαίνει λαφυραγωγώ, διαρπάζω, σκυλεύω, αδικοπραγώ και με το άλφα το στερητικό μπροστά α-συλία = λογαριασμό δεν δίδω. Και νόμος όνειδος στο Σύνταγμα (άρθρον 86) περί ανευθυνότητος υπουργών, που οι άθλιοι τον λένε «περί ευθύνης». Κατά τα λοιπά δεν καλύπτουν μας λένε, τα εγκλήματά τους πχ των Τεμπών, που είναι πολλά, ειδεχθή, κατ’ εξακολούθησιν και κατά συρροήν διαπραχθέντα, επιβάλλοντες έτσι με έπαρση και στόμφο ότι αυτοί έχουν δίκιο πάντα, τη βίαιη υποτίμηση της νοημοσύνης μας. Διότι μπορείτε να διανοηθείτε ανωτάτους άρχοντες, βουλευτές, υπουργούς κ.α, να είναι στην ιδιωτική και υπηρεσιακή ζωή τους απαλλαγμένοι της ευθύνης, με νόμους που ψηφίζουν οι ίδιοι; Βγάζουν νόμους που ισχύουν για τους άλλους, ποτέ όμως για τους εαυτούς τους.
Με άλλα λόγια δεν δέχονται τη Δικαιοσύνη της πατρίδος. Και δεν είναι τούτο η χειρότερη μορφή λιποταξίας; Ναι, οι βουλευτές και οι υπουργοί δεν δέχονται τη Δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και ο εκφυλισμός της πολιτικής ζωής και της κοινωνίας γενικότερα. Γιατί ξέρουν εκ των προτέρων πως ό,τι και να κάνουν δεν θα λογοδοτήσουν, γιατί σ’ αυτούς υπάρχει ατιμωρησία. Ο κ. Καραμανλής ή ο κ. Σπρίτζης για παράδειγμα δεν θα καθίσουν ποτέ στο εδώλιο του κατηγορουμένου μαζί με τον σταθμάρχη των Τεμπών και τους άλλους.
Και είναι, μας λέει ο Πλάτων – εδώ θέλω την προσοχή σας – η Δικαιοσύνη ο μεγαλύτερος και ο καλλίτερος καθαρμός. Και όποιος δεν δέχεται τη δικαιοσύνη της πατρίδος του, έστω και αν είναι ο μέγας βασιλεύς των Περσών (ο Μπάιντεν θα λέγαμε σήμερα), ακάθαρτον και απαίδευτον και αισχρόν να τον λογαριάζετε. Και στο πρωτότυπο: «Τὸν ἔλεγχον λεκτέον, ὡς ἄρα μεγίστη καὶ κυριωτάτη τῶν καθάρσεων ἐστιν, καὶ τὸν ἀνέλεγκτον αὖ νομιστέον, ἂν καὶ τυγχάνῃ βασιλεύς ὁ μέγας ὢν, τὰ μέγιστα ἀκάθαρτον ὄντα, ἀπαίδευτόν τε καὶ αἰσχρὸν γεγονέναι.» (Πλάτωνος Σοφιστής).
Ο μεγαλύτερος λοιπόν και ο καλλίτερος καθαρμός η Δικαιοσύνη. Ούτε η μετάνοια, ούτε η συγγνώμη, ούτε η εξομολόγηση, οι θυσίες στους θεούς, το καθαρτήριο πυρ, οι πομπές και οι λιτανείες, αλλά η Δικαιοσύνη. Τί να τα κάνετε τα πτυχία από ονομαστά πανεπιστήμια του εσωτερικού και του εξωτερικού ή τις γλώσσες που κατέχετε. Αν δεν δέχεστε τη Δικαιοσύνη τής πατρίδος, λέει ο Πλάτων, είστε απαίδευτοι, ακάθαρτοι και αισχροί. Φοβερά λόγια φοβερών ανθρώπων. Ε, αυτοί τη Δικαιοσύνη δεν τη δέχονται. Νομίζετε τυχαία κατήργησαν τα αρχαία ελληνικά από τα σχολειά; Υπηκόους θέλουν και υποτακτικούς, όχι ελεύθερους ανθρώπους.
Αλήθεια τί παράδειγμα δίνουν στα παιδιά και όλη την κοινωνία; «Τὸ ἦθος τῆς πόλεως ὁμοιοῦται τοῖς ἂρχουσι», έλεγαν οι αρχαίοι. Και ο Άγγελος Τερζάκης: «Υπουργός σημαίνει είμαι υπόδειγμα, δίνω το παράδειγμα και δημιουργώ υποδείγματα». Με αυτούς ως ταγούς τί παράδειγμα να πάρεις; Κάποτε ο εγκληματίας περνούσε και η κοινωνία έφριττε. Τώρα οι εγκληματίες είναι κύριοι με γραβάτες ή μη, κατέχουν υψηλά αξιώματα, είναι βουλευτές, νομοθετούν για μας. Βρισκόμαστε ήδη, το βλέπουμε και το ζούμε, σε εποχή όπου ο υπόκοσμος και η ηθική ασυδοσία κυριαρχούν με σταυροφόρους τους πολιτικούς. Σχεδόν όλους τους πολιτικούς. Και το χειρότερο μ’ αυτούς ότι δεν υπάρχει ελπίδα η κοινωνία να αναθάλει. «Το χυμένο γάλα δε μαζεύεται», λέει ο σοφός λαός. Και το γάλα εμείς το χύσαμε, ξίνισε και βρωμάει ο τόπος.
