Η πρόσφατη κοινοβουλευτική διαδικασία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και στον Υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, προκειμένου να ενισχυθεί περισσότερο η διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας μας έναντι των «εταίρων»-δανειστών, έφερε στην επιφάνεια πολλά θετικά και αρνητικά στοιχεία, τα οποία πιθανόν θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του τόπου μας.
Κατ’ αρχάς, μετά την πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού να συγκληθεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δόθηκε η δυνατότητα της προσέγγισης των κομμάτων, του λεγόμενου ευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου, πάνω στο στόχο της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη και στο ευρώ, κάτι που απηχεί την εκφρασμένη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων.
Η θετική αυτή εξέλιξη συμπληρώθηκε με την κινητοποίηση παραγόντων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι έσπευσαν να συνδράμουν το διαπραγματευτικό έργο της κυβέρνησης με επισκέψεις, επικοινωνίες κλπ, προς θεσμικά πρόσωπα της Ευρωπαϊκής ένωσης και προς τους επικεφαλής των συγγενικών τους πολιτικών ομάδων του ευρωκοινοβουλίου και κορυφώθηκε με την πρωτοφανή παροχή ψήφου εμπιστοσύνης (251 ναι) στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών.
Κι ενώ η αντιπολίτευση στήριξε την Κυβέρνηση με σκοπό να υπογραφεί μια έντιμη και βιώσιμη συμφωνία με τους «εταίρους» -δανειστές, ο Πρωθυπουργός δέχθηκε εξ οικείων τα βέλη με δύο αρνητικές ψήφους, οχτώ παρόντες και εφτά απόντες, ενώ δεκαπέντε απ’ αυτούς, που έδωσαν την έγκρισή τους, έσπευσαν με κοινή δήλωσή τους να ξεκαθαρίσουν ότι είναι εναντίον της συμφωνίας κι ενδεχομένως στο αμέσως προσεχές μέλλον να την καταψηφίσουν, όταν θα έλεθει για έγκριση στη Βουλή. Μεταξύ των παρόντων δύο πρωτοκλασάτοι υπουργοί (Λαφαζάνης-Στρατούλης), οι υφυπουργοί Κώστας Ήσυχος και Νίκος Χουντής και η Πρόεδρος της Βουλής κα Κωνσταντοπούλου. Απών ο πρωτεργάτης της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης κ. Βαρουφάκης που πήγε στην Αίγινα «για οικογενειακούς λόγους»!
Προσωπικά ως πολίτης ενοχλήθηκα αφάνταστα από την στάση όλων αυτών. Η στάση τους, στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής περιόδου κατά την οποία η χώρα μας βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος της αβύσσου με άδεια τα κρατικά ταμεία, με κλειστές τις τράπεζες, με ελάχιστη ρευστότητα στην αγορά που καταρρέει και με τους οικονομικούς δείκτες στο ναδίρ, ενώ η Γερμανία με το λόμπι των γερμανόφιλων χωρών καραδοκεί για να μας εξαναγκάσει σε άτακτη έξοδο από την ευρωζώνη και το ευρώ, είναι τουλάχιστον ακατανόητη.
Άκουσα και διάβασα τις δηλώσεις τους κι έμεινα κατάπληκτος. Δηλαδή τι υπονοούν με την όλη στάση και συμπεριφορά τους; Πως ο Πρωθυπουργός, η λοιπή κυβέρνηση και η πλειονότητα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που τον στηρίζουν, έπαψαν να είναι «αριστεροί», πως αγάπησαν αίφνης τα σκληρά μέτρα που επιβάλλουν οι «εταίροι»- δανειστές, πως πρόδωσαν την εντολή που πήραν απ’ το λαό και τον εξαπάτησαν, πως είναι κι αυτοί «μία από τα ίδια»;
Η πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβάνεται η ταπεινότητά μου, είναι το αναντίρρητο γεγονός ότι, η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και προσωπικά ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, προσπάθησαν με εντιμότητα, αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα να διαπραγματευτούν με τους «εταίρους»-δανειστές, επιδιώκοντας το τέλος των μνημονίων και την έξοδο της Ελλάδας από τον φαύλο κύκλο που την έβαλαν οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις. Δυστυχώς στην γερμανοκρατούμενη Ευρώπη δεν βρήκαν ευήκοα ώτα, τουλάχιστον όσα θα έπρεπε για να υπάρξει αυτή η ανατροπή κι έτσι οδηγηθήκαμε σταδιακά στο σημερινό αδιέξοδο που η ευρωπαϊκή «αλληλεγγύη», βασική συνιστώσα της Ενωμένης Ευρώπης, εκδηλώνεται με απαράδεκτα και προσβλητικά τελεσίγραφα.
Ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομικών αναγνώρισαν ευθαρσώς ότι τα μέτρα που είναι υποχρεωμένοι να πάρουν δεν απηχούν ούτε το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, δεν τους είναι αρεστά κι αν μπορούσαν δεν θα τα υιοθετούσαν επ’ ουδενί λόγο. Στην απελπιστική κατάσταση που βρίσκεται, όμως, η Ελλάδα δεν υπάρχει άλλη λύση, η οποία να είναι σύμφωνη και με τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που θέλει να μείνει οπωσδήποτε στην ευρωζώνη και να έχει ως νόμισμα το ευρώ.
Αλήθεια, αφού υπάρχουν «εναλλακτικές» λύσεις, όπως λένε όλοι αυτοί που συντάσσονται στην Αριστερή Πλατφόρμα και στο Αριστερό Ρεύμα, γιατί δεν τις ξεκαθαρίζουν για να τις μάθει και ο λαός; Αυτή η σκόπιμη γενικολογία και αοριστία δεν σημαίνει τίποτα, είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Αν επιθυμούν να πάνε κόντρα στην εκφρασμένη θέληση του ελληνικού λαού, προτείνοντας την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη με επιστροφή στη δραχμή, με εθνικοποιήσεις των τραπεζών και κοινωνικοποιήσεις των παραγωγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας, ας το πουν! Αλλά να μας πουν και πώς θα επιβιώσει η απομονωμένη, περιθωριοποιημένη και πάμπτωχη Ελλάδα σ’ έναν κόσμο που κυριαρχείται από την παγκοσμιοποίηση!
Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει! Όπως έχουμε ξαναγράψει τέτοιες ριζοσπαστικές ή «επαναστατικές» λύσεις προϋποθέτουν πως το σύνολο σχεδόν του λαού θα συμπαραταχτεί μαζί τους αποφασισμένο να ζήσει «φτωχά αλλά με αξιοπρέπεια»! Στην πατρίδα μας τα δεδομένα, για μια τέτοια εξέλιξη, είναι τελείως αρνητικά! Αφενός, όπως προείπαμε, η πλειοψηφία (60-70%) θέλει να μείνει στην ευρωζώνη και το ευρώ, αφετέρου δεν υπάρχουν «τα κότσια»! Αυτό φάνηκε περίτρανα από τον πανικόβλητο τρόπο με τον οποίο αντιδράσαμε από τον Ιανουάριο έως σήμερα, βγάζοντας 45 και πάνω δις ευρώ από τις τράπεζες, τα οποία παραμένουν κρυμμένα «κατ’ οίκον» ή σε τραπεζικές θυρίδες! Το παράδειγμα πολιτικών σχηματισμών που μίλησαν για πλάνο Β΄κι επιστροφή στη δραχμή κι εξαφανίστηκαν από τον πολιτικό χάρτη δεν τους δίδαξε τίποτε;
Ο Πρωθυπουργός πρέπει την επόμενη εβδομάδα ή και λίγο αργότερα, ανάλογα με τις εξελίξεις, να θέσει τέλος στην αμφισβήτηση και την κυβερνητική αβεβαιότητα. Με ένα ευρύ ανασχηματισμό να απαλλαγεί από τους «επαναστάτες» κι όσους αποδείχτηκαν κατώτεροι της θέσης που τους εμπιστεύθηκε, για να μπορέσει η κυβέρνηση να βάλει μπροστά τις μηχανές της, να αναπτύξει το κυβερνητικό της έργο και να βάλει την πατρίδα μας σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου. Όσον αφορά τους βουλευτές που διαφοροποιήθηκαν, αφού τους τύπτει η συνείδησή τους και δεν μπορούν να ψηφίσουν τη νέα συμφωνία, η οποία θα είναι επώδυνη, αλλά θα έχει και στοιχεία θετικά που διαπραγματεύεται η Ελλάδα με την βοήθεια των πραγματικών φίλων και συμμάχων της (Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία κ.α.), να φανούν έντιμοι και να παραιτηθούν, παραδίδοντας την έδρα τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αν θέλουν να δοκιμαστούν στο στίβο της πολιτικής κονίστρας με την δική τους πρόταση, ας τολμήσουν να συγκροτήσουν ένα δικό τους διακριτό κόμμα.
Ταυτόχρονα ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να δει και το θέμα της Προέδρου της Βουλής, η οποία κατά τα φαινόμενα πιο πολύ ενδιαφέρεται να καλλιεργήσει την προσωπική της αρχηγική εικόνα, μέσω της θέσης που κατέχει, αδιαφορώντας για τα πολλά και ποικίλα προβλήματα που δημιουργεί στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ξεχωριστό είναι το σοβαρότατο παρατράγουδο που προκάλεσε ο τέως Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης. Από τη μια δήλωνε πως θα σταθεί κοντά στον αντικαταστάτη του και θα τον βοηθήσει στο δύσκολο έργο που αναλάμβανε μέσα σε συνθήκες αδιεξόδου κι από την άλλη απουσίασε από την Βουλή με το αστείο επιχείρημα περί «οικογενειακών λόγων». Είχαμε έτσι το οξύμωρο να απολογείται ο νέος υπουργός των τεσσάρων ημερών για θέματα που διαπραγματεύτηκε κι αποτελμάτωσε ο τέως υπουργός! Η ειρωνία είναι πως έστειλε επιστολική ψήφο υπέρ του «ναι», ενώ γνώριζε ότι μόνο όσοι βρίσκονται σε αποστολές της Βουλής δικαιούνται να ψηφίσουν έγκυρα μ’ αυτόν τον τρόπο!
Εν κατακλείδι: Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του δεν είναι και δεν θα γίνουν «μία από τα ίδια»! Θα φέρω ένα μόνο παράδειγμα από το χώρο της Δημόσιας Διοίκησης για να γίνω αντιληπτός. Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ψήφισε το περιβόητο νόμο Μανιτάκη με τον οποίο καταργήθηκε το τεκμήριο αθωότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων και φυσικά των Εκπαιδευτικών Λειτουργών. Το αποτέλεσμα ήταν, με βάση αυτόν τον νόμο, να κινηθεί ένας απίστευτος διωκτικός διοικητικός μηχανισμός κατά των Δημοσίων Υπαλλήλων και δη των Εκπαιδευτικών, στέλνοντας στα πειθαρχικά συμβούλια και στα διοικητικά δικαστήρια μεγάλο αριθμό αθώων ανθρώπων, συχνά με ανυπόστατες ή κατασκευασμένες κατηγορίες, οι οποίοι διασύρθηκαν, ταλαιπωρήθηκαν και υπέστησαν οικονομική αφαίμαξη για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Αμέσως μόλις ανέλαβε η νέα κυβέρνηση αυτή η απαράδεκτη κατάσταση έλαβε τέλος κι αποκαταστάθηκε το αναγκαίο κλίμα ηρεμίας στον δημοσιοϋπαλληλικό χώρο. Μένει, τώρα, η κυβέρνηση να καταργήσει αυτόν τον νόμο, που ήταν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια αθώων κατά τεκμήριο υπαλλήλων, αποκαθιστώντας την συνταγματικά κατοχυρωμένη αθωότητα όλων, μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή τους και να αποδειχθεί τεκμηριωμένα η ενοχή τους.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζει, έχει μπροστά της έναν μονόδρομο: ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙ!
