Αναμφίβολα είμαστε λαός με ιδιαίτερες αρετές, ικανότητες και προτερήματα! Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως δίπλα στα θετικά μας στοιχεία συνυπάρχουν λίγα, αλλά φαρμακερά ελαττώματα από τα οποία, δυστυχώς, δεν έχουμε καταφέρει να απαλλαγούμε ως τώρα. Ιδίως σε περιόδους έντονης αναστάτωσης και όξυνσης, όπως αυτή που διανύουμε, αναδεικνύονται με ένταση και τα μεν και τα δε.
Ένα από τα αρνητικά χαρακτηριστικά μας είναι η αντιφατικότητα που μας διακρίνει, εφόσον συχνά άλλα λέμε και άλλα εννοούμε. Στη σημερινή επικοινωνία μας θα επιχειρήσω με κάποια παραδείγματα από την πλούσια καθημερινότητά μας να αποδείξω τα λεγόμενά μου, ώστε στις λίγες μέρες τη προεκλογικής περιόδου να προβληματιστούμε, να καταλήξουμε σε ορθά συμπεράσματα και να ψηφίσουμε με σοφία και σύνεση.
Θέλω, κατ’ αρχάς να ξεκινήσω με το οικονομικό ζήτημα. Είναι αναντίρρητο γεγονός ότι η η δημοσιονομική κρίση και τα εφαρμοζόμενα μνημονιακά προγράμματα έπληξαν καθοριστικά το εισόδημα των μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών τάξεων και δημιούργησαν τη λεγόμενη τάξη των νεόπτωχων. Υπάρχει, όμως, μια ευρεία κατηγορία συνανθρώπων μας οι οποίοι «κλαίγονται» και διεκτραγωδούν την δήθεν άθλια οικονομική τους κατάσταση, ενώ πρόκειται περί του αντιθέτου. Πρώτα πρώτα οι συνεχιζόμενες ουρές και εβδομαδιαίες αναλήψεις από τα αυτόματα μηχανήματα των τραπεζών αποδεικνύουν στην πράξη πως για κάποιους υπάρχουν οικονομικά αποθέματα και μάλιστα σημαντικά. Αυτό καταδεικνύεται κι από τις ανακοινώσεις της Ελληνικής Αστυνομίας, μετά από κλοπές που γίνονται στα σπίτια, κυρίως, ηλικιωμένων ατόμων, στις οποίες αναφέρονται λείες δεκάδων χιλιάδων ευρώ! Και δεν συζητάμε, φυσικά, για τα εκατομμύρια που έχουν βγάλει στο εξωτερικό οι ολιγάρχες, οι υποκριτές πολιτικοί όλων των χρωμάτων και τα μέλη του συστήματος της διαπλοκής. Παρ’ όλ’ αυτά οι πάντες συμμετέχουν στο ατομικό και συλλογικό κλαψούρισμα για τη μαύρη τη φτώχεια μας! Δεν μπορώ σ’ αυτό το σημείο να μην θυμηθώ πως, όταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου μίλησε για τους «μη προνομιούχους» Έλληνες, έσπευσαν όλοι να πολιτογραφηθούν στη νέα κατηγορία με την ελπίδα πως θα εξασφαλίσουν κάτι περισσότερο από τις κυβενρητικές παροχές.
Τα χάλια του κράτους μας είναι γνωστά και οφείλονται στη συνειδητή και σκόπιμη διαμόρφωσή του από τα κυβερνητικά κόμματα του παλαιού πολιτικού συστήματος, που άσκησαν την εξουσία. Πολύ σωστά, λοιπόν, διαμαρτυρόμαστε και ζητάμε επιτακτικά την «επανίδρυση του κράτους», την οποία έκανε προεκλογικό σύνθημα το 2004 ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος, κερδίζοντας τις εκλογές με μεγάλη πλειοψηφία, αφού τον ψήφισαν ακόμα και παραδοσιακοί αριστεροί ψηφοφόροι με την ελπίδα πως θα το κάνει πράξη. Φευ, η ελπίδα τους απεδείχθη φρούδα! Ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος όχι μόνο δεν επανίδρυσε το κράτος, αλλά διόρισε στον ψυχορραγούντα δημόσιο τομέα εκατό χιλιάδες ημετέρους, τινάζοντάς τον στον αέρα! Ρητορική ερώτηση: Αφού θέλουμε ένα σύγχρονο, αξιοπρεπές, αντικειμενικό, λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος ευρωπαϊκών προδιαγραφών, γιατί εμείς οι ίδιοι σε κάθε μας συναλλαγή μαζί του ψάχνουμε να βρούμε «τρύπες», «παραθυράκια» και χρηματιζόμενους υπαλλήλους για «να κάνουμε την δουλειά μας», ακόμα κι αν είναι παράνομη;
Ερχόμαστε στο καυτό θέμα της φορολογίας. Κι εδώ τα παλαιά κόμματα έχουν βάλει το χεράκι τους με τις άδικες φοροαπαλλαγές, με την καλυπτόμενη φοροδιαφυγή, με την σκόπιμη φορολογική ανισότητα που καλλιέργησαν εδώ και δεκαετίες, αφήνοντας στο απυρόβλητο την πλουτοκρατία και αναδεικνύοντας, επί σειράν ετών, ως πλουσιότερους Έλληνες, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους και ως πενόμενους λ.χ. τους γιατρούς, τους δικηγόρους και τους ελεύθερους επαγγελματίες! Η εμπιστοσύνη μεταξύ κράτους και φορολογούμενων έχει εξαιτίας τους κλονιστεί και χρειάζεται υπεράνθρωπη προσπάθεια για να αποκατασταθεί και να διαμορφωθεί υγιής φορολογική συνείδηση. Αυτή η πραγματικότητα, όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί εσαεί λόγω της δικής μας αντιφατικότητας. Κι αυτό γιατί, συνήθως, όταν φωνάζουμε και ζητάμε να παταχθεί η φοροδιαφυγή και να τιμωρηθούν οι φοροφυγάδες το λέμε για τους άλλους, όχι για μας. Δείτε και την πονηρή στάση των ΜΜΕ: Όταν μια κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα για το μείζον αυτό πρόβλημα την κατηγορούν πως ευνοεί την φοροδιαφυγή και καλύπτει τους φοροφυγάδες! Όταν ανακοινώνονται μέτρα κατά της φοροδιαφυγής και της φοροαπαλλαγής τα ίδια μέσα διαμαρτύρονται για την κυβερνητική φοροεπιδρομή!
Πρέπει να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλάκι μας και να ζητάμε από τους εκάστοτε κυβερνώντες να λάβουν μέτρα κατά των κακώς κείμενων στον τόπο μας, αρκεί να μην ισχύουν για μας! Αν αυτή η πολύπλευρη κρίση, η οποία πρωτίστως είναι ηθική, δεν μας αλλάξει ως άτομα και ως κοινωνία, τότε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Αυτό ας το σκεφτούν οι δήθεν αναποφάσιστοι των δημοσκοπήσεων, οι οποίοι κατά την γνώμη μου είναι αυτοί που ψήφισαν στο δημοψήφισμα «ναι στην παραμονή στην ευρωζωνη και το ευρώ», ζητώντας από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να υπογράψει μια συμφωνία και μάλιστα όποια κι αν είναι αυτή, αρκεί να διατηρηθεί ο κεντρικός στόχος της χώρας μας, αλλά τώρα τους κακοφαίνονται οι αρνητικές πλευρές της συμφωνίας και την επικρίνουν!