Τα δοκίμασαν όλα. Προσωπικές και προσβλητικές επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού και των υπουργών που σήκωσαν το βάρος των διαπραγματεύσεων για να υπάρξει μια έντιμη συμφωνία με τους δανειστές, ώστε η χώρα να μην καταλήξει «στα βράχια», όπως δήλωναν με δραματικό τρόπο οι αρχηγοί των αντιπολιτευόμενων κομμάτων. Συντάχθηκαν με τις σκληρότερες εκ των απόψεων μερίδας των δανειστών, ελπίζοντας πως στο τέλος δεν θα υπάρξει συμφωνία και θα απαλλαγούν από τον ανεπιθύμητο κ. Τσίπρα. Υιοθέτησαν σκληρή αντιπολιτευτική γραμμή στηριγμένη στην υπερβολή, την παραποίηση και την παραπληροφόρηση, προβάλλοντας το αίτημα των άμεσων εκλογών «για να φύγει μια επικίνδυνη κυβέρνηση». Κι όταν διαψεύστηκαν οι φρούδες ελπίδες τους σκέφτηκαν να δοκιμάσουν την δημιουργία ενός «κινήματος αγανακτισμένων πολιτών», που θα συγκεντρωθούν στο Σύνταγμα, στις 15 Ιουνίου, με κύριο αίτημα την παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Κουτοπόνηρο σχέδιο, βασιμένο στην τζογαδόρικη λογική «μονά-ζυγά, δικά μου». Μη έχοντας τα κότσια να προβούν σε μια αμιγώς κομματική συγκέντρωση, ρισκάροντας μια ενδεχόμενη αποτυχία, σκέφτηκαν να καλέσουν τους πολίτες σε μια αντικυβερνητική κινητοποίηση, κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου και των άλλων μέσων δικτύωσης. Αν η συγκέντρωση πετύχει η αξιωματική αντιπολίτευση θα σπεύσει να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη της, αν αποτύχει θα παριστάνει την αδιάφορη ως μη έχουσα σχέση με το όλο εγχείρημα.
Το αίτημα της παραίτησης και της διενέργειας νέων εκλογών λίγους μήνες μετά την εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου 2015 φανερώνει πανικό, έλλειψη ψυχραιμίας, πολιτική επιπολαιότητα και ανευθυνότητα, ενώ στερείται παντελώς ουσίας. Κι αυτό γιατί παρά την ψευδολογία της αντιπολίτευσης «περί κυβερνητικής αποτυχίας» ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του:
> Διαπραγματεύτηκαν σκληρά μέχρι τέλους.
> Πέτυχαν να βάλουν στο τραπέζι θέματα που ως τότε χαρακτηρίζονταν απαγορευμένα προς συζήτηση.
> Κατέληξαν σε μια έντιμη συμφωνία, που δίνει αρκετές διεξόδους για να βγει η χώρα μας από την κρίση.
> Σε πολλά ζητήματα κινήθηκαν με γνώμονα το λεγόμενο κοινωνικό πρόσημο και την δίκαιη κατανομή των βαρών.
> Εξασφάλισαν μια σειρά από θετικά μέτρα και μια μεγάλη χρηματοδότηση.
> Δρομολόγησαν, για πρώτη φορά, τη συζήτηση για το χρέος με σταθερούς άξονες πορείας.
> Απεκατέστησαν, σε μεγάλο βαθμό, τη χαμένη αξιοπιστία του ελληνικού κράτους.
> Έχουν βάλει μπροστά το κυβερνητικό έργο, στοχεύοντας στο χτύπημα της διαφθοράς και της διαπλοκής, στην ανεπηρέαστη λειτουργία της δικαιοσύνης, στον εκσυγχρονισμό του κρατικού μηχανισμού και στην σταδιακή είσοδό μας σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου.
> Τα δύσκολα φαίνεται πως πέρασαν, η κατάσταση ομαλοποιείται και η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια πλήρη τριετία για να εφαρμόσει το κυβερνητικό πρόγραμμά της.
> Εχθροί και φίλοι αποδίδουν πλέον τα εύσημα στον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως η κυβέρνηση, υπό την πίεση των δανειστών, πήρε μια σειρά μέτρων που θα επηρεάσουν σε κάποιο βαθμό το λαϊκό εισόδημα. Αυτό, όμως, ήταν αναπότρεπτο, αφού είμαστε χρεωκοπημένοι και χρειαζόμαστε τον δανεισμό των άλλων για να ανταπεξέλθουμε στις εσωτερικές κι εξωτερικές υποχρεώσεις μας. Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση στη συντηρητική, γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, στην οποία κατά συντριπτική πλειοψηφία θέλουμε ως λαός να ανήκουμε, μέχρις ότου να υπάρξει μια άλλη προοδευτική πολιτική πλειοψηφία στα κράτη-μέλη, που θα οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση από την στενωπό της μονόπλευρης λιτότητας στην κοινωνική ανάπτυξη και πρόνοια.
Λένε μερικοί πως «ο Τσίπρας άλλα έλεγε κι άλλα κάνει». Προσωπικά πιστεύω πως ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς μέσα στον ενθουσιασμό της πορείας προς την εξουσία δικαιούται να πει και «κάτι παραπάνω» σύμφωνα με τους ιδεολογικούς του προσανατολισμούς και τα πιστεύω. Αυτό έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, υπερτονίζοντας το δέον αντί για το εφικτό. Ο προσεκτικός πολίτης, όμως, θα ενθυμείται τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα μετά την εξαγγελία του ανθρωπιστικού προγράμματος στη Θεσσαλονίκη, όπου είπε χαρακτηριστικά : «Δεν είμαι ο Χάρι Πότερ και δεν κρατάω κάποιο μαγικό ραβδί». Και δεν πρέπει να ξεχνά πως, όταν έκλεισε η συμφωνία με τους δανειστές, ο Πρωθυπουργός προκήρυξε αμέσως εκλογές, ζητώντας την ετυμηγορία του ελληνικού λαού προτού να προχωρήσει στην εφαρμογή της, την οποία κι έλαβε. Άρα προς τι η κατηγορία «του ασυνεπή, του ψεύτη και του αποτυχημένου, που πρέπει να παραιτηθεί», η οποία εκτοξεύεται ασυστόλως από την αντιπολίτευση;
Όσον αφορά τους δήθεν «προδομένους», που ανήκουν στην πλειονότητά τους σε γκρουπούσκουλα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και θεωρούν «επαναστατική πράξη» τις φωνασκίες, τις ύβρεις και τους προπηλακισμούς κατά των κυβερνητικών στελεχών και την παρεμπόδιση ή ματαίωση των κομματικών ενημερωτικών συγκεντρώσεων του ΣΥΡΙΖΑ «ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν»: Αφού ο πρωθυπουργός πρόδωσε το λαό και μετατράπηκε σε μνημονιακό, ας εκμεταλλευτούν την απογοήτευση και αγανάκτηση του κόσμου κι ας προβάλλουν το δικό τους εναλλακτικό κυβενρητικό πρόγραμμα –αν έχουν-, διεκδικώντας την εμπιστοσύνη του λαού στις επόμενες εκλογές. Όλα τ’ άλλα αποτελούν δείγματα πολιτικής ανωριμότητας και παιδιακισμούς.
Ο καλοπροαίρετος και σκεπτόμενος πολίτης, παρακολουθώντας την έως τώρα σύνολη πορεία της αντιπολίτευσης και ειδικά της αξιωματικής, διαπιστώνει πως αυτή είναι κατώτερη των εθνικών περιστάσεων και πολιτικά αδιέξοδη. Κι επειδή τα πρόσωπα αφήνουν το στίγμα τους στη διαμόρφωση κι εξέλιξη του πολιτικού γίγνεσθαι επιθυμώ να θέσω ένα ρητορικό ερώτημα: Είναι τυχαίο που σιωπούν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και η καραμανλική πτέρυγα σχετικά με την πορεία της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη;