Στις πρόσφατες δυναμικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, έξω από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα,μιας ευάριθμης ομάδαςαγροτών από την Κρήτη, όπου απαιτήθηκε δημοκρατικός (;) διάλογος σχετικά με τα προβλήματα της συμπαθεστάτης αγροτικής τάξης, αλλά υπό την απειλή των χαρακτηριστικών κρητικών μαγκούρων, υψώθηκε για λίγα λεπτά στον αέρα μια περίεργη σημαία, η οποία όπως αποκαλύφθηκε είναι η σημαία μιας νεοφανούς τοπικιστικής κίνησης για την ανεξαρτησία (!!!) της Κρήτης!
Τις επόμενες ημέρες σε έγκυρο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών και μάλιστα στην πρωινή ζώνη παρουσιάστηκε ένας από τους επικεφαλής των αγροτών, ο οποίος με προφανή αμηχανία έσπευσε να αποκρούσει ως επικοινωνιακό τέχνασμα την καταδικαστική κυβερνητική καταγγελία, λέγοντας πως ήταν ενέργεια ενός «βλακός» που «έφαγε μερικές καρπαζιές» από τους συναδέλφους του και απέσυρε αμέσως την σημαία που ανέμισε στον ουρανό, άρα το θέμα θεωρείται λήξαν και χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα με την δήθεν αθώα σημαία ή μήπως πίσω από τούτη την απαράδεκτη πράξη κρύβεται μια ανησυχητική ιστορία την οποία είναι ανάγκη να γνωρίζουμε όλοι μας και ιδίως οι αρμόδιοι κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες, που πρέπει τάχιστα να λάβουν όλα τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα, ώστε η θρυαλλίδα που επιχειρούν να ανάψουν μερικοί ανεγκέφαλοι κρητικοί (;) να σβήσει προτού βάλει φωτιά στον εθνικό κορμό της πατρίδας μας.
Το όλο ζήτημα ξεκίνησε με τη Συνθήκη του Βερολίνου (13 Ιουνίου παλαιό ημερολόγιο ή 13 Ιουλίου νέο ημερολόγιο 1878) με την οποία αποφασίστηκε η παραχώρηση αυτοδιοίκησης, με σύνταγμα και αυτονομία στην Κρήτη, τελούμενη υπό την Υψηλή Πύλη, για την οποία και ακολούθησε η Συμφωνία της Χαλέπας τρεις μήνες αργότερα. Από τότε και μέχρι την ένωσή της με τη μητέρα Ελλάδα η Κρήτη έγινε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων, με το όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά. Για το λόγο αυτό είχε «δική» της σημαία, βουλή, χωροφυλακή -υπό ξένη διοίκηση-, σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α. τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.
Η «διακυβέρνηση», ουσιαστικά, της Κρητικής Πολιτείας ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο, το οποίο απαρτιζόταν απ’ τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο, όμως, των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει τη λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί. Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με τα άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω, επίσης, της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματοςκαι αντ’ αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε κανένα στρατιωτικό ρόλο και ισχύ.
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασιζόταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια συμβόλιζαν τη χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το τέταρτο και πρώτο κατά σειράν τεταρτημόριο, χρώματος ερυθρού με ένα λευκό αστέρι, αναφερόταν στη μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του σουλτάνου στο νησί. Ως εκ τούτου, η σημαία αυτή δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη, όπως λανθασμένα πιστεύουν κάποιοι ανιστόρητοι, αλλά την υποταγή στην Υψηλή Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο, που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (σημειωτέον πως το αστέρι τοποθετήθηκε μετά από δική του απαίτηση).
Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στη νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη συγκίνησης» και συναισθήματα «υπερηφάνιας» στους Έλληνες και δη στους Κρητικούς. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η σημαία της Κρητικής Πολιτείας αναρτώνταν υποχρεωτικά μόνο στα κυβερνητικά κτήρια και τις δημόσιες υπηρεσίες, ενώ οι Έλληνες Κρήτες στα σπίτια τους είχαν μόνο την σημαία της Ένωσης. Υποχρεωτική ήταν, επίσης, η ανάρτηση και της τουρκικής σημαίας στην αποκαλούμενη «αυτόνομη» Κρητική Πολιτεία.
Με τη συνθήκη του Λονδίνου (Μάιος 1913), που δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Συμμάχους, μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία, η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκάνιους Συμμάχους και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία). Ακολούθησε η συνθήκη του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου με το παλαιό ημερολόγιο ή 10 Αυγούστου με το νέο του 1913) με την οποία δόθηκε τέλος στον 2ο Βαλκανικό Πόλεμοκι επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται σ’ αυτό το γεγονός είναι ρητή και αμετάκλητος: «Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year.Μετάφραση: Η Κρήτη προσαρτήθηκε οριστικά στην Ελλάδα που και επισήμως ανέλαβε τη διοίκηση στις 14 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους».
Υπάρχει, δυστυχώς, μία σκόπιμη ιστορική παραφιλολογία σχετικά με την αυτονομία πρώτα κι εν συνεχεία της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, την οποία συντηρούν και υποδαυλίζουν ύποπτοι κύκλοι του εσωτερικού και του εξωτερικού, ισχυριζόμενοι ψευδώς ότι οι συνθήκες προέβλεπαν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος μετά από 100 έτη δηλαδή το 2013 για να αποφασίσει ο κρητικό λαός το καθεστώς ή μη της ανεξαρτησίας του νησιού από την Ελλάδα! Υπάρχει όμως κι ένας άλλος ισχυρισμός για την δήθεν ύπαρξη ενός «ιδιωτικού συμφωνητικού» μεταξύ Ελλάδος και Κρήτης, που προέβλεπε το παραπάνω δημοψήφισμα.
Κι αυτός ο ισχυρισμός όμως είναι παντελώς ανυπόστατος. Αφ’ ενός μεν κανείς δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξή του - ούτε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι που το επικαλούνται-κι αφ’ ετέρου δεν θα υπήρχε καμία λογική στην ύπαρξη και υπογραφή ενός τέτοιου συμφωνητικού, αφού η Κρήτη αγωνίστηκε για την ελευθερία της από την οθωμανική κυριαρχία κι όχι για την ανεξαρτησία της. Ο στόχος των Κρητών αγωνιστών ήταν ένας και μοναδικός: «Ένωσις ή Θάνατος»! Εκτός αυτού ήταν αδύνατον να συμφώνησε και να υπέγραψε κάτι τέτοιο ο μετέπειτα Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας και μέχρι τότε είχε αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για την ένωση.
Τέτοια διασπαστικά εθνικά θέματα υποκινούνται, συνήθως, από ξένες δυνάμεις, που επενδύουν στο διαχρονικό «διαίρει και βασίλευε». Ενδεικτικά θα αναφέρουμε:
• Την πρόταση του Βρετανού πράκτορα Μόντι Γουντχάουζ στον οπλαρχηγό της κρητικής αντίστασης κατά των Γερμανών Καπετάν Μανώλη Μπαντουβά να ηγηθεί μιας αυτονομιστικής κίνησης με την οικονομική στήριξη της Αγγλίας και σε αντάλλαγμα να χρισθεί πρώτος πρόεδρος της αυτόνομης Κρήτης.
• Ο Μανώλης Μπαντουβάς σ’ αυτήν την ιταμή πρόταση αντέδρασε σαν γνήσιος Έλληνας καιΚρητικός: Όχι μόνο αρνήθηκε αλλά συνέλαβε επί τόπου τον Γουντχάουζ και τον διέταξε να εγκαταλείψει την Κρήτη αμέσως.
• Το θέμα άρχισε να ανακινείται εκ νέου στα τέλη της δεκαετίας του ’70, γνωρίζοντας μια έξαρση στην δεκαετία του ’80. Το 1975, η αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηναϊκή» (26-06-1975) αποκάλυπτε σε δημοσίευμά της ότι, από το 1963, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες επιδίδονταν στη δημιουργία σεναρίων, τα οποία είχαν ως στόχο τη συγκρότηση αυτονομιστικών κινήσεων στη Κρήτη.
• Αυτονομιστική δραστηριότητα ανέπτυξε μεταπολιτευτικά μια ομάδα έξι Εβραίων στα Χανιά, η οποία έγινε και ο λόγος απελάσεώς τους. Άπλετο φως σ’ αυτές τις ισραηλινές ραδιουργίες ρίχθηκε το 1976, όταν ο καταδικασθείς από δικαστήριο του Ηρακλείου, αυτονομιστής Ε. Ράμελ, αποφυλακίστηκε κατά τρόπο ανεξιχνίαστο, για να γίνει αργότερα γνωστό ότι επρόκειτο γιααξιωματικό της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας της περιβόητης Μοσάντ.
• Το 1977, εξάλλου, πράκτορες της ισραηλινής Μοσάντ, μεταμφιεσμένοι σε επιχειρηματίες-επενδυτές, περιέτρεχαν τη Μεγαλόνησο και προσπαθούσαν να πείσουν τους εύπορους κυρίως Κρήτες, ότι η Κρήτη είναι οικονομικά αυτάρκης και γι’ αυτό θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητη από την Ελλάδα.
• Ο Εβραίος καθηγητής και πράκτορας της Μοσάντ Τζβη Άνκορι με το βιβλίο του «Ιουδαϊκή Κρήτη» επιχείρησε, πλαστογραφώντας βάναυσα τις ιστορικές καταβολές του κρητικού πολιτισμού, να παρουσιάσει την Κρήτη ως πανάρχαιη ιουδαϊκή εστία που θα έπρεπε, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να αποσπασθεί από τον ελλαδικό κορμό.
• Το βιβλίο «Κρήτη μου» της Σαμπά Αλτινσάϊ, ένα φαινομενικά αθώο ιστορικό μυθιστόρημα, που μεταφράστηκε στην Ελλάδα το 2008 από τις εκδόσεις Κέδρος και το κόστος της μετάφρασης το ανέλαβε το Τουρκικό Υπουργείο Πολιτισμού! Η χρονική περίοδος των γεγονότων του μυθιστορήματος είναι από το 1898 μέχρι το 1923 στην Κρήτη, δεν είναι τυχαίος ούτε ό χρόνος ούτε ο τόπος. Το ερώτημα που θέτει διαμέσου του πρωταγωνιστή Ιμπραήμ Γιαμαρκάκη η συγγραφέας είναι: «Αυτή η γη δεν είναι και δική μας; Ποιος είναι περισσότερο Κρητικός;», που αποτελεί και την κεντρική ιδέα του βιβλίου. Στις 19 Μαρτίου 2009 ήρθε στα Χανιά η Σαμπά Αλτινσάϊ να παρουσιάσει το βιβλίο της και απεύθυνεστο κοινό αυτήν την πρόσκληση: «Να ενωθούμε κάτω από την Κρητική ταυτότητα μας», χαρακτηρίζοντας τον Καζαντζάκη«Κρητικό Χριστιανό» και όχι «Έλληνα». Τυχαίο άραγε;
• Η βρετανική εφημερίδα “THE SUNDAY TIMES”, επί μακρόν, σε αγαστή σύμπνοια με το ευρωπαϊκό κανάλι “EURONEWS”, σε πίνακα που δημοσίευε καθημερινά, παρουσιάζοντας τις θερμοκρασίες που επικρατούσαν στις πρωτεύουσες των μεσογειακών κρατών, παρουσίαζε την Κρήτη ως ανεξάρτητη χώρα!
• Αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες, δεκάδες πανεπιστημιακά ιδρύματα των ΗΠΑ(Albert Einstein College of Medicine, University of California, Washburn University, Brigham Young University, Georgetown University, University of Minnesota, Northeastern University, Southwestern Law School, University of Kentucky, New York Law School, Hofstra University και Winona State University), τα καναδικά ταχυδρομεία, εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων όπως η United Airlines ακόμη και επιστημονικοί φορείς παγκοσμίου κύρους, όπως η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος (ΝΑSΑ) έχουν εμπλακεί, κατά καιρούς, σεπρωτοφανείς προκλήσειςεις βάρος τηςχώρας μας, χαρακτηρίζοντας την Κρήτη, σε επίσημα έγγραφά και στις ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα!
• Τον Ιανουάριο του 2011, η σημαία της δήθεν Κρητικής Πολιτείας θα κάνει και πάλι την εμφάνισή της, σε διαφήμιση της Vodafone! Μετά από το σάλο που ξέσπασε στο διαδίκτυο -όχι όμως και στα παραδοσιακά ΜΜΕ- η εταιρεία αφαίρεσε τη σημαία από τα πλάνα του διαφημιστικού, ενώ η απάντηση που δόθηκε από τους υπεύθυνους ήταν πως επρόκειτο για μη σκόπιμο λάθος!
• Το έτος 2005 ιδρύθηκε, με έδρα το Ηράκλειο, μια τοπική αεροπορική εταιρεία η «Sky Express», η οποία επέλεξε ως έμβλημά της τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Μετά από διαμαρτυρίες αναγκάστηκε να το αποσύρει και να το αντικαταστήσει -όχι όμως κι απ’ τα οχήματά της- ενώ το διατήρησε για αρκετό καιρό στην πίσω σελίδα των online κρατήσεων!
Με τα σημερινά δεδομένα, οι Κρητικοί που ενστερνίζονται τις αποσχιστικές τάσεις αποτελούν μια ισχνή μειοψηφία. Ακόμη πιο λίγοι είναι αυτοί που τολμούν να θέσουν δημόσια αυτό το θέμα. Η ιδέα της απόσχισης, εκτός των τουρκικών-μουσουλμανικών κατάλοιπων του νησιού, βρίσκει πρόσφορο έδαφος συνήθως σε άτομα αφελή, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, και σε άτομα με έλλειψη ιστορικής γνώσης. Σ’ αυτό βοηθάει κι ο υπέρμετρος και λανθάνων τοπικισμός που συναντάται στο νησί.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ιδέα της «Ανεξάρτητης Κρήτης», εντός του νησιού, δεν φαίνεται ικανή προς το παρόν να πάρει μια οργανωμένη μορφή. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται και τον εφησυχασμό. Το σκοπιανό ζήτημα κάπως έτσι ξεκίνησε για να εξελιχθεί σε μείζον εθνικό ζήτημα για την πατρίδα μας. Ας προσέξουν καλά οι διάφοροι ευκολόπιστοι, που ανακινούν τέτοια ζητήματα, τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτήν την ιστορία και τότε θα καταλάβουν ότι τα συγκεκριμένα ιστορικά παιχνίδια είναι άκρως επικίνδυνα, γιατί ο γραφικός τοπικισμός ορισμένων, με τους κατάλληλους χειρισμούς από ξένες δυνάμεις, ενδεχομένως να πάρει κάποια στιγμή περίεργες κι επικίνδυνες κατευθύνσεις. Η ελληνική Πολιτεία, τέλος, οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με τούτο το θέμα και να φροντίσει μια για πάντα για την οριστική αντιμετώπισή του.
Οι δε Κρήτες αδελφοί μας, που δικαίως υπερηφανεύονται για το νησί τους, θα πρέπει να έχουν τα μάτια τους ορθάνοιχτα. Είναι πολλοί εκείνοι που ορέγονται το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» της Μεσογείου, την Κρήτη μας!