Μπροστά στην αλλαγή του χρόνου

Δευτέρα, 28 Δεκέμβριος 2020 18:45 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Ένας πολύ δύσκολος χρόνος φτάνει στο τέλος του. Ένας χρόνος μεγάλης δοκιμασίας, ανυπολόγιστης  οικονομικής δυσπραγίας και ψυχικής ανισορροπίας παρέρχεται. Τα βαθιά τραύματα από το απροσδόκητο γεγονός της εμφάνισης και της εγκατάστασης του θανατηφόρου ιού, που έχει κυριεύσει με αγωνία, φόβο και τρόμο τα πλατιά στρώματα της κοινωνίας, όχι μόνο δεν επουλώνονται, αλλά αντίθετα μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται. Σ’ αυτές  τις συνθήκες έρχεται ο νέος χρόνος, χωρίς από τώρα να μπορεί κανείς να  βεβαιώσει, αν θα είναι καλύτερος ή όχι από τον προηγούμενο.
 
Πάντοτε η αλλαγή του χρόνου ήταν ένα ολιγόωρο σταμάτημα, μια ανάσα, μια πρόσκαιρη στάση στο διάβα της ζωής. Ήταν η ώρα της αναπόλησης και αναθύμησης, σκέψης και περισυλλογής, έκθεσης και απολογισμού, αλλά και θέσης προγραμματισμού νέων στόχων και επιδιώξεων.  Ήταν ημέρα επαναφοράς των διάσπαρτων αναμνήσεων και των έντονων προσωπικών συγκινήσεων, αλλά και ψηλάφησης ρυτιδωμένων εικόνων μαρασμού και απογοήτευσης. Ήταν ένα χρονικό σημείο αναφοράς, νέας αφετηρίας και εκκίνησης για μια καλύτερη πορεία, με την προσδοκία ότι τα ημιτελή θα ολοκληρωθούν, τα δυσάρεστα θα ξεπεραστούν, οι αποτυχίες θα περιοριστούν και ένα διαφορετικό τοπίο πιο βατό και προσπελάσιμο θα διαμορφωθεί. Ήταν η σηματοδότηση του νέου προσανατολισμού των ονείρων, των επιθυμιών και των φιλοδοξιών, αλλά και των αγώνων για βελτίωση του επιπέδου της ζωής.
 
Ήταν, γιατί τώρα δεν είναι, αφού η κατάσταση σήμερα είναι διαφορετική απ’ ότι παλιότερα. Δυσβάστακτα ατομικά και συλλογικά βάρη προσθέτονται συνεχώς, ευθύνες σοβαρότερες έχουν κάνει την εμφάνισή τους και η στράτευση ολοένα και περισσότερων δυνάμεων και αντοχών είναι απαραίτητη και υποχρεωτική. Το νεανικό δυναμικό αυθόρμητο, τολμηρό και ελπιδοφόρο, πολύτιμο, παραγωγικό και καρποφόρο  παραμερίζεται και χωρίς αντικείμενο φυλλοροεί και αποδυναμώνεται. Η εκπαίδευση, η Παιδεία, η μόρφωση και η τεχνολογία έχουν χάσει τη δυναμική τους, έχουν εξασθενήσει, με την κοινωνία να θαλασσοδέρνεται σε αγεωγράφητα νερά, χωρίς μπούσουλα και κατεύθυνση. Η αισιοδοξία και οι προσδοκίες ταυτισμένες με την αλλαγή του χρόνου  έχουν χάσει το νόημά τους, αφού δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τρεμάμενες και κλονισμένες υπάρξεις, με το νέο συνειδησιακό φορτίο στις πλάτες αδύναμων και ανήμπορων να κλονίζει τα περπατήματα, να αφαιρεί τις περασμένες ανέμελες στιγμές και να προσθέτει πολλαπλάσιο βάρος.
 
Η εμφάνιση της πανδημίας από την περασμένη άνοιξη και η αδυναμία αντιμετώπισής της, κατέδειξαν την απροετοίμαστη και ανοργάνωτη πολιτεία απέναντι σε ένα, με βάση την ιστορία, σχεδόν βέβαιο ενδεχόμενο. Πέρα όμως από αυτά, ο τρόπος της διαχείρισής της από τους υπεύθυνους ανέδειξε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά εξαγόμενα των πεπραγμένων τους. Και ενώ όλοι οι ειδικοί διατυμπάνιζαν σε όλα τα επίπεδα ότι από το φθινόπωρο θα έχουμε έξαρση του φαινομένου, δεν όπλισαν τα νοσοκομεία με παραπάνω ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, δεν άνοιξαν και άλλες ΜΕΘ, αύξησαν αντί να μειώσουν τους μαθητές ανά τμήμα, δεν πολλαπλασίασαν τα δρομολόγια των ΜΜΜ, δεν στήριξαν ευαίσθητες παραγωγικές μονάδες, δεν έκαναν στοχευμένες παρεμβάσεις σε χώρους συγχρωτισμού, όπως γηροκομεία, κέντρα μεταναστών, Εκκλησίες κ.λπ. με σχέδιο και προγραμματισμό. Αντ’ αυτών, πήραν οριζόντια μέτρα ολοκληρωτικής αντίληψης και νοοτροπίας, χωρίς διακρίσεις, παρότι οι διαφορές από περιοχή σε περιοχή ήταν τεράστιες. Και στην αρχή του καλοκαιριού, με φόντο τον κατακόκκινο ήλιο στο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης προσκάλεσαν τους τουρίστες, χωρίς εξέταση, έλεγχο και περιορισμό, τη στιγμή που Ευρωπαϊκές χώρες απέτρεπαν τους πολίτες τους να επισκεφτούν τη χώρα μας. Έτσι, εκτός από τις γενικές επιδράσεις είχαμε και την ομαδική κάθοδο των γειτόνων μας, με αποτέλεσμα τις πολύ αρνητικές επιπτώσεις, από την ανεξέλεγκτη διασπορά του ιού στη Βόρεια Ελλάδα.  
Δυστυχώς, οι υπεύθυνοι έχουν χάσει τον έλεγχο, τον οποίο στην πραγματικότητα ουδέποτε είχαν. Η πλήρης αποκάλυψη της ανεπάρκειας και της ανικανότητας στην αντιμετώπιση ενός πραγματικά πρωτόγνωρου φαινομένου είναι γεγονός. Αδύναμοι και ανίσχυροι παλινωδούν και αυτοσχεδιάζουν και προτάσσοντας τα αυστηρά ενδόμυχα εξουσιαστικά τους χαρακτηριστικά, με κατασταλτικούς μηχανισμούς – ακόμη και ειδική ομάδα επέμβασης στα Πανεπιστήμια φτιάξανε – προσπαθούν να δείξουν πυγμή και αποφασιστικότητα. Είναι όμως φανερό ότι ούτε ένας πολίτης δεν τους εμπιστεύεται. Ο κατήφορός τους είναι καθημερινός και ασταμάτητος, με την Ελλάδα, με βάση διεθνείς αναφορές, να κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις της λίστας των χωρών που αντιμετωπίζουν σωστά την πανδημία (από τις 53 χώρες που βρίσκονται στη λίστα των υπό αξιολόγηση χωρών, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 50ή θέση). Φαίνεται δεν έχουν αίσθηση της κατάστασης που βιώνει η μεγάλη πλειονότητα του λαού, αφού οι ίδιοι μπορούν να προμηθεύονται κοστούμια εύκολα με τηλεαγορά.  Και αυτά δεν θα ενδιέφεραν κανέναν, αν δεν είχαν σοβαρές επιπτώσεις στη χώρα και τους κατοίκους της. Τώρα, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον εμβολιασμό, του οποίου η πραγματοποίηση άρχισε με επικοινωνιακά σόου, με το εμβόλιο κατά παραδοχή ειδικών επιστημόνων να μην έχει δοκιμαστεί στο χρόνο και ότι είναι ένα προϊόν του σκληρού ανταγωνισμού των πολυεθνικών του φαρμάκου, με τους στόχους της παραγωγής του να είναι μεταξύ του κέρδους και της υγείας της ανθρωπότητας.
 
Είναι επιτακτική η ανάγκη, η κατάσταση να αντιμετωπιστεί σοβαρά. Ο αριθμός των διασωληνωμένων και των νεκρών επιβάλλει το συντονισμό των άξιων επιστημόνων και όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, με  τις αποφάσεις να είναι διαφανείς και να μην λαμβάνονται ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά να έχουν ως γνώμονα την έγκυρη ενημέρωση για την πορεία της ασθένειας και της υγείας του Ελληνικού λαού.  
 
Όμως, ας ξεχωρίσει η ημέρα της αλλαγής του χρόνου από τις άλλες. Ας μην την καταπιεί η καθημερινότητα, η μονολιθικότητα, η συνήθεια και η μοιρολατρία. Και αν κάποιους τους βαραίνει περισσότερο, να συμπορευτούν με την αισιοδοξία και την προσδοκία, να ενεργοποιήσουν τα παθητικά κύτταρα και να διευρύνουν το πεδίο των δραστηριοτήτων τους, καθότι πολλά μπορούν ακόμη να προσφέρουν, με εμπειρία και χρησιμότητα, αφού ο χρόνος είναι αχαλίνωτος και δεν παρεμποδίζεται, δεν συγκρατείται, δεν τιθασεύεται. Εξάλλου, η ηλικία ένας αριθμός είναι.
Πάντως, με τα σημερινά δεδομένα ακολουθώντας την ίδια πορεία, με τους ίδιους διαχειριστές ελπίδα δεν πρόκειται να υπάρξει. «Γιατί οι λέξεις της περυσινής χρονιάς ανήκουν στη γλώσσα της περυσινής χρονιάς και οι λέξεις της επόμενης χρονιάς προσμένουν μια άλλη φωνή» (Τ. Σ. Έλιοτ, Άγγλος ποιητής.)

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti