Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών (25/11), ο δήμαρχος Σπάρτης, Μιχάλης Βακαλόπουλος, εξέδωσε μήνυμα υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας στην προστασία των γυναικών. Τονίζει ότι η βία αποτελεί ένα συλλογικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με αλληλεγγύη, εκπαίδευση και σεβασμό.

Αναλυτικά αναφέρει: «Η σημερινή ημέρα αποτελεί υπενθύμιση ότι ο αγώνας ενάντια στη Βία κατά των γυναικών δεν γνωρίζει σύνορα, ή ηλικία και απαιτεί συλλογική δράση τόσο για την εξάλειψη του φόβου, όσο και στις αιτίες που την προκαλεί.

Στεκόμαστε πάντα αποφασιστικά δίπλα σε κάθε γυναίκα που έχει βιώσει τη βία και την παροτρύνουμε να σπάσει τη σιωπή της, γιατί η βία δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση, αλλά ένα ανοιχτό κοινωνικό τραύμα, που οφείλουμε όλοι να επουλώσουμε και να αποτρέψουμε. 

Να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι μια πολιτισμένη κοινωνία στηρίζεται στον Σεβασμό, στην Ισότητα και τη Δικαιοσύνη και ότι σε μια τέτοια κοινωνία η βία δεν έχει θέση».

ΚΝΕ: «Σπάμε τον φαύλο κύκλο 
της εκμετάλλευσης, της βίας, της γυναικείας ανισοτιμίας»
Παράλληλα, η Τοπική Οργάνωση Λακωνίας της ΚΝΕ κοινοποίησε την παρακάτω ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας:

«Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή βίας, εκμετάλλευσης, γυναικείας ανισοτιμίας, για την κοινωνία της πραγματικής απελευθέρωσης των γυναικών τον Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.

Η ΚΝΕ καλεί κάθε νέα και νέο που οργίζεται και αγανακτεί με τα αποτρόπαια και φρικιαστικά εγκλήματα κατά των γυναικών, να δυναμώσει τον αγώνα ενάντια στους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες που γεννούν τους δράστες-“τέρατα” και παγιδεύουν τις γυναίκες σε χρόνια προβληματικές σχέσεις, τις καθιστούν ανασφαλείς, εκτεθειμένες σε εκβιασμούς και κινδύνους.

Η σεξουαλική βία και κακοποίηση που φτάνει μέχρι τον βιασμό και τη γυναικοκτονία, αποτελούν την “κορυφή του παγόβουνου” της γυναικείας ανισοτιμίας. Σκέψου! Ποια εμπόδια συναντά η γυναίκα στον 21ο αιώνα στην προσπάθειά της να ξεφύγει από μια βίαιη παθογόνα σχέση; 
- Την αυξημένη σε σχέση με τον άνδρα ανεργία, την ένταση της εργοδοτικής βίας, όπως με τον πρόσφατο νόμο για το 13ωρο, που συνθλίβει δικαιώματα που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, ενώ το 30% των γυναικών εργάζεται με μερική απασχόληση, και 1 στις 4 γυναίκες πληρώνεται με λιγότερα από 5 ευρώ την ώρα.
- Τους εργοδοτικούς εκβιασμούς, τις απειλές και τις απολύσεις εγκύων. Ταυτόχρονα με τη συνεχή εμπορευματοποίηση της φροντίδας της οικογένειας των παιδιών και άλλων μελών, φέρνοντας σε αντιπαράθεση το δικαίωμα στην εργασία με την ανάγκη προστασίας της μητρότητας, που λογαριάζεται ως κόστος για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους.
- Τους ταξικούς φραγμούς και τα εμπόδια στην εκπαίδευση. Οι φοιτήτριες εκβιάζονται με διαγραφή, όταν σχεδόν το 50% αναγκάζεται να εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές προκειμένου να ανταπεξέλθει στο τεράστιο κόστος σπουδών, όταν το κόστος ενοικίου ανέρχεται στα 600 ευρώ.
- Την κρατική λειτουργία με άξονα το ζύγι “κόστους-οφέλους” για λογαριασμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Μας γεμίζει οργή η αθώωση του αστυνομικού που απάντησε στην 28χρονη Κυριακή “το περιπολικό δεν είναι ταξί”, λίγο πριν τη δολοφονία της έξω από το Αστυνομικό Τμήμα.

Η ανασφάλεια της “ευέλικτης” εργασίας, του πετσοκομμένου εισοδήματος, των υποβαθμισμένων και εμπορευματοποιημένων υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και ζωής ιδιαίτερα των εργαζόμενων, άνεργων γυναικών, αποτελούν τελικά τα “βαριά δεσμά” που περιορίζουν τις δυνατότητες να απεγκλωβιστούν από μια παθογόνα, βίαιη σχέση.

Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια σε όλους τους παράγοντες που αφήνουν τις γυναίκες απροστάτευτες και εκτεθειμένες στην πολύμορφη βία αλλά και ενάντια στις καταδικαστέες αναχρονιστικές συμπεριφορές, πατριαρχικού τύπου αντιλήψεις σε βάρος των γυναικών, που επιβιώνουν ως κατάλοιπα χιλιάδων ετών. Πηγή των διακρίσεων αυτών δεν είναι η “ανδροκρατούμενη- πατριαρχική κοινωνία”, όπως με μανία μας πλασάρει το σύστημα. Η ρίζα τους είναι η εκμεταλλευτική εξουσία, ενώ η αναπαραγωγή τους πέρασε για χρόνια μέσα από τη νομοθεσία, την εκπαίδευση, το θρησκευτικό δόγμα.

Στη σύγχρονη αντιδραστικοποίηση της καπιταλιστικής κοινωνίας αναγκαίοι εκσυγχρονισμοί δεν μπορούν να αποκτήσουν γενικευμένο χαρακτήρα γιατί παραμένουν ο οικονομικός και κοινωνικός καταναγκασμός που βιώνουν οι γυναίκες στην εργασία, την οικογένεια, σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής. Αλλά και σήμερα, από κάθε “κανάλι” του συστήματος, το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τα social media, την πολιτιστική βιομηχανία προωθούνται δήθεν “σύγχρονα” αντιδραστικά πρότυπα στάσης ζωής που επιδρούν στις διαπροσωπικές σχέσεις: ο ανταγωνισμός, ο εγωιστικός τρόπος ζωής, ο ατομισμός, το κυνήγι της ευτυχίας μέσω του γρήγορου και “εύκολου” πλουτισμού, η υποτίμηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, ακόμη και της ζωής του. Δημιουργούν ανοχή ακόμα και σε ακραίες μορφές εκμετάλλευσης και βίας κατά των γυναικών όπως η πορνεία, η εμπορευματοποίηση του σώματος και της σεξουαλικότητας, η παρένθετη μητρότητα, η οικονομική εξάρτηση των γυναικών από ερωτικούς συντρόφους τους. Αυτό το σάπιο έδαφος διαμορφώνει προσωπικότητες “ικανές” να διαπράττουν αποτρόπαια εγκλήματα και αφήνει τις γυναίκες, ακόμα και τα παιδιά απροστάτευτα.

Δε συμβιβαζόμαστε με την έλλειψη εξασφάλισης του δικαιώματος στην εργασία, σε εργασιακό εισόδημα ικανό να ζεις με αξιοπρέπεια. Δε συμβιβαζόμαστε με τις τραγικές ελλείψεις σε υπηρεσίες και δομές για την ολόπλευρη προστασία των γυναικών από την πολύμορφη εργοδοτική, κρατική και κοινωνική βία. Η όποια “ευαισθησία” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του αστικού κράτους, των κυβερνήσεων, απέναντι στη βία κατά των γυναικών αρχίζει και τελειώνει στα όρια της “αντοχής της οικονομίας”. Εξασφαλίζουν απλόχερα δισ. ευρώ για εξοπλισμούς με βάση τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, για την πολεμική οικονομία και προετοιμασία. Ενώ την ίδια στιγμή αφήνουν στον “αέρα” τη λειτουργία του δικτύου δομών καθώς λήγει το πρόγραμμα της ΕΕ από το οποίο εξαρτάται η χρηματοδότησή τους.

Δυναμώνουμε τον αγώνα για να σταματήσει εδώ και τώρα η εμπλοκή της χώρας μας στο μακελειό στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη στους λαούς που βιώνουν τη φρίκη του πολέμου και της προσφυγιάς, όπως ο ήρωας λαός της Παλαιστίνης, με θύματα χιλιάδες γυναίκες και παιδιά. Στην “ασφυξία” που γεννά το σύστημα της εκμετάλλευσης, της πολύμορφης βίας και γυναικείας ανισοτιμίας, “οξυγόνο” για κάθε νέα είναι η συμμετοχή στον αγώνα για την απελευθέρωση της γυναίκας από κάθε κοινωνική ανισότητα στη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρωτοστατούν σε κάθε χώρο σπουδών, δουλειάς, σε κάθε γειτονιά για την ολόπλευρη προστασία των γυναικών από την πολύμορφη βία. Παλεύουμε να εξασφαλιστούν εκείνοι οι οικονομικοί, κοινωνικοί παράγοντες ώστε οι γυναίκες να έχουν τη δυνατότητα να αποκρούσουν τη βία κάθε μορφής, χειραφετημένες οικονομικά, κοινωνικά. Το “δίχτυ ασφαλείας” είναι η δράση του φοιτητικού συλλόγου και του μαθητικού συμβουλίου, του γυναικείου συλλόγου της ΟΓΕ, του σωματείου για να βρει η γυναίκα το κουράγιο, την αλληλεγγύη, τη δύναμη να αλλάξει μαχητικά τη ζωή της».